Παραλήρημα....

Πάντα μπέρδεμα οι σχέσεις και κόντρα μπέρδεμα...
Τι σου είπε τι μου είπε, πως το βλέπεις, γιατί δεν με καταλαβαίνει...

Όλα, έχω καταλήξει, ξεκινάν από το σημείο ακριβώς που συνειδητοποιείς ότι περνάς καλά... σαν κάτι να σε σπρώχνει να τα γαμήσεις όλα... έτσι! για να έχεις μετά πάλι να παραπονιέσαι!

Ακούς και κάνα καψουροτράγουδο και μπαίνεις στο πετσί του "χωρισμένου" και "μην του μιλάτε του παιδιού" ή καλύτερα ξέχασα!!! τον ρόλο του... "Μόλις χώρισα, θα βγω για να τα σπάσω"!!!

Και τα σπας δεν λέω.... αλλά πάλι καταλήγεις να θέλεις κάποιον δίπλα σου... και εκεί που έχεις αρχίσει μέχρι και εσύ να βαριέσαι τον εαυτό σου, γνωρίζεις κάποιον άλλο, κάποια άλλη....

Και πάμε πάλι από την αρχή...

Σήμερα είχαμε "έκτακτη συνεδρίαση"....
Πάλι κάποιος χώρισε και τρέχουμε να "τα σπάσουμε"... διότι τι να πεις και τι να κάνεις???

Να πεις ότι φταις κύριε γιατί ασυναίσθητα το μόνο που θές είναι κάτι να τυραννάς τον εαυτό σου?
Να πεις ότι στα λέγαμε?
Να πεις ότι έτσι είναι οι σχέσεις?
Να πεις ότι στην τελική δεν ταιριάζατε και ας είχε δυο μέτρα πόδια η κοπελιά?
Να πεις ότι..... ότι τι?

Ένα "άντε γεια μας" να πεις και να χορέψεις με τα τραγούδια τα ντιριντάχτα... που μάλλον αυτός είναι ο σκοπός τους... να ακούγονται όταν τα "σπας"!!!