The Blowers Daugther

And so it is
Just like you said it would be
Life goes easy on me
Most of the time
And so it is
The shorter story.
No love, no glory
No hero in her sky

I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes...

And so it is
Just like you said it should be
We'll both forget the breeze
Most of the time
And so it is
The colder water
The blower's daughter
The pupil in denial

I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes...

Did I say that I loathe you?
Did I say that I want to
Leave it all behind?

I can't take my mind off of you
I can't take my mind off you
I can't take my mind off of you
I can't take my mind off you
I can't take my mind off you
I can't take my mind...My mind...my mind...'Til I find somebody new

Ήθελα να 'μαι. (Παντελής Θαλασσινός)

Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Μαγεία...

Έγινε και η κράτηση των εισιτηρίων... φεύγω, έφυγα, είμαι ήδη εκεί!!!!
Και τραγουδάω....
" Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε και τους βαρέθηκα δεν τους μπορώ.."
.....άνετη πια,τρελή και αλλοπαρμένη για την πάρτη σου, για το ταξίδι που έρχεται, για μένα που φεύγω....
Πρώτη φορά δεν είναι, ούτε και η τελευταία, αλλά κάθε φορά έχει την δική της σημασία -γοητεία...
Από μικρή η μόνη λέξη που πρόφερα πάντα σωστά και καθαρά ήταν η λέξη "Φεύγω"... έτσι λέει η μαμά μου, έτσι θα είναι....
Μαγεία, έρωτας, αναζήτηση, ξεκούραση, εξερευνήσεις, τοπία, χαβαλές, άνθρωποι, γέλιο, ελευθερία.... αυτά σημαίνει για μένα η λέξη "Φεύγω"...
Και να 'μαι τώρα να οργανώνω ένα ταξίδι στην άλλη άκρη για τα μάτια σου μόνο φάτσα μου.... Παρεμπιπτόντως.... τι μάτια είναι αυτά.. βρεγμένη γη με μαύρες βλεφαρίδες....

Βάλε μου ακόμα ένα διπλό...

Πως περνάει η νύχτα αν δεν κοιμάσαι? Μοιάζει ατελείωτη, άδεια, σιωπηλή... Κατάρα - αυτή είναι η σωστή λέξη...


Τι περιμένεις?Πες μου... δεν θα τρέξει κανείς στην αγκαλιά σου... κανείς δεν σε χρειάζεται,όλοι κοιμούνται, όλοι ονειρεύονται, κοιμήσου...αυτή την ώρα είσαι επικίνδυνη για σένα...

Δεν θα χτυπήσει το τηλέφωνο, κανείς δεν έχει κάτι να σου πει τέτοια ώρα... μην περιμένεις αγκαλιά, δεν έχει!

Μόνη σου είσαι, δέξου το και προχώρα παρακάτω....

Έχεις και τον Βασίλη- βέβαια - να τραγουδάει για μια γοργόνα. Κάτι είναι κι αυτό...

Τελειώσαν και τα τσιγάρα ρε γαμώτο... Τι σε απασχολεί ούτε εσύ δεν ξέρεις...

Δεν είναι η μοναξιά-οχι σίγουρα-δεν είναι αυτό που σε απασχολεί...

Η εικόνα του τριγυρνά στο χώρο σου και σε προκαλεί... Τι θα κάνεις με την πάρτη του?Μου λες? Θα τον δεις ακόμα μια φορά να απομακρύνεται ή θα τον κυνηγήσεις? Το πρώτο δεν το αντέχει η ψυχολογία σου, το δεύτερο ο εγωισμός σου.

Αδιέξοδο λοιπόν?? Όχι,όχι σκέψου... Που μπορεί να βγάζει αυτή η ιστορία?

Θα ταξιδέψεις μια και δυο φορές για να τον συναντήσεις... κάποτε θα κουραστείς. Μπορει όμως και να γυρίσει εδώ ή να πας εσύ εκεί..

Να το αφήσεις στην τύχη?Δεν λέει...

"Άσε με να κάνω λάθος, μη μου λες τι είν' σωστο.Δεν μ' αρέσουν οι σωτήρες, δεν γουστάρω να σωθώ" Ουρλιάζει σχεδόν ο Βασίλης...

Έφτασε και το ξημέρωμα... σκάει μύτη δειλά δειλά ο ήλιος από το πουθενά.. ένας κύκλος που ολοκληρώνετε... ο δικός μας ακόμα μισός...

"Να κοιμηθούμε αγκαλιά, να μπερδευτούν τα όνειρά μας...."

Ούτε στον ύπνο μας δεν συναντιόμαστε εμείς οι δύο...τραγελαφικό ε??Μπα, δεν θα κοιμηθώ... κερνάει διπλό καφέ ο Βασίλης...

Η επιστήμη είναι συνεπής...

Το νιώθω ότι υπάρχει χημεία..πάντα το ένιωθα.. Μόλις σήμερα όμως συνειδητοποίησα ότι η επιστήμη είναι συνεπής....δεν αλλάζει μια χημική ένωση...

Ο κύκλος.

Γκρι πουλόβερ και τζιν παντελόνι νομίζω φορούσε.. χακί καπέλο..μεγάλα μάτια, διστακτικό χαμόγελο. Ήταν εκεί..μετά από τρία σχεδόν χρόνια,ήταν εκεί..
Μιλήσαμε πολύ και για τα πάντα,γρήγορες εναλλαγές θεμάτων μισές λέξεις, να προλάβουμε πριν φύγει. Βλέμμα σχεδόν υγρό. Είχα ξεχάσει ότι συνήθως δεν ήταν έτσι και δεν τον ρώτησα τι τον απασχολούσε."Μαλακία που φεύγω" είπε και δεν ήταν για μένα... "Μην μετανιώνεις.. θα τα πούμε...θα περάσεις υπέροχα το ξέρω" έλεγα εγώ χαρούμενη,σχεδόν μαστουρωμένη από την παρουσία του χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμαστε σε αεροδρόμιο... "έχουμε έναν κύκλο να ολοκληρώσουμε... ".Διαπίστωση κι αυτή! Έξι χρόνια χωρίς τηλέφωνα, συναντήσεις, e-mail.... Δέκα συναντήσεις όλες κι όλες...σε άσχετες χρονικές στιγμές. Σχεδόν τυχαίες, σχεδόν αυτονόητες και από τους δύο... Έπρεπε να τον φιλήσω από την αρχή... ήταν το πιο φυσικό που μπορούσα να κάνω αντι να ψάχνω κουβέντες να του πώ... κι όμως δεν το έκανα.
Όπως επίσης δεν ρώτησα αν υπάρχει κάποια στην ζωή του -όταν πέντε λεπτά πριν το check in τον φίλησα- ούτε και εκείνος ρώτησε... Πάντα έτσι ήταν μεταξύ μας...κάθε φορά... Όποιος κι αν υπήρχε γενικά,συγκεκριμένα,τις ελάχιστες στιγμές που βρισκόμασταν ήταν πάντα δεύτερος... Όταν τελικά τον φίλησα με ρώτησε αν αυτό είναι καλό...¨"όχι" του απάντησα και μετά με φίλησε εκείνος....
Μου έστειλε μήνυμα όταν έφυγα από το αεροδρόμιο λίγο πριν μπει στο αεροπλάνο.... Με περιμένει στην Δανία σύντομα... έχει ακόμα την γεύση του φιλιού....
Στην επιστροφή απλά τον σκεφτόμουν και χαμογελούσα..... "έχουμε πολύ μέχρι να κλείσει ο δικός μας κύκλος" ψιθύρισα....

Που λέει και ένα τραγούδι!

"Σ'ακολουθώ.. στη τσέπη σου γλιστρώ σαν διφραγκακι τόσο δα μικρό. Σ'ακολουθώ και ξέρω πως χωράω μες το λακκάκι που 'χεις στο λαιμό...... Πάρε με μαζί σου στο βαθύ φιλί σου μην μ' αφήνεις μόνο, θα χαθώ....."
Πότε καταλαβαίνεις ότι πρέπει να σταματήσεις να ακολουθείς κάποιον? Πότε λες φτάνει?Πότε αρχίζει και φωνάζει η αξιοπρέπεια σου... ή μάλλον καλύτερα πόσες είναι οι πιθανότητες να μην σου φωνάξει ποτέ... να σε αφήσει να γίνεσαι ξεφτίλα?΄
Και κάτι άλλο...πόσο πονάει τελικά το να ακολουθείς κάποιον έτσι. χωρίς ιδιαίτερο σκοπό, χωρίς νόημα,χωρίς ελπίδα με ένα βλέμμα άδειο και μια καρδιά ματωμένη, νωπή, σπασμένη....
Δεν υπάρχει manual...
Ότι κάνεις μόνος σου.
Όποια φωνή είναι πιο δυνατή αυτή θα ακολουθήσεις.... ετσι πρέπει, έτσι να κάνεις....
Θα περάσει...

Αφεντικό ή δούλος....

Τρέλα! τρέλα είναι η μοναξιά! Μόνη μέσα σε ένα μεγάλο δωμάτιο γεμάτο διαφορετικούς ανθρώπους... Γελάς και κλαις και είσαι μαζί τους, φωνάζει η λογική σου και κανείς δεν την ακούει και χαμογελάς και κλαις και λες θέλω κάποιον να με καταλαβαίνει, να με νιώθει και κάποτε εμφανίζεται και στην αρχή ξαφνιάζεσαι,στην συνέχεια σ' αρέσει και στο τέλος ξενερώνεις τρελά!
Φωνάζεις "Φύγε! Δεν σε αντέχω!!!" και ούτε και εσύ δεν ξέρεις σε ποιον απευθύνεσαι μπορεί τελικά να γεννήθηκες για να απολαμβάνεις την μοναξιά.. Παράξενο ε?
Μα γιατί όχι ,τόσοι κανόνες και τόσες εξαιρέσεις καταγεγραμμένες στα βαριά βιβλία των επιστημόνων..Γιατί να μην είσαι και εσύ μία?Γουστάρεις να λιώνεις μόνη σου μέσα σε ένα σπίτι, να παίζει η τηλεόραση το ράδιο και εσύ να διαβάζεις ένα βιβλίο απόλυτα συγκεντρωμένη στις σκέψεις σου... καν το είναι μαγεία! Πολλά είναι τα άτομα και τα πράγματα που σου κάθονται στο σβέρκο χωρίς να έχεις καταλάβει ούτε εσύ πως. την μοναξιά σου την ορίζεις εσύ, να το θυμάσαι φάτσα.
Τα βράδυ που θες να κλάψεις για τη πάρτη σου και την πουτάνα την κοινωνία,ξεφορτώσου τους πάντες, μείνε μόνη και απλά καν το! Έτσι είναι η σκέψη, έτσι είναι η μοναξιά.. εναλλάσσει τις μορφές της μια αφεντικό μια δούλος σου και εσύ ... εσύ.. μην τρελαίνεσαι...