Μοναδικό τραγούδι... δεν συμφωνείς?
Μου θυμίζει έρωτα και πόνο...
Αλήθεια... υπάρχει ποτέ το ένα δίχως το άλλο...
Για την αγάπη και τον πόνο λέω...
Είμαι καλά... κλεισμένη στο σήμερα.
Είμαι καλά... κοιτώντας το αύριο.
Είμαι καλά... όταν σε σκέφτομαι λέω, είμαι καλά.
Μπορεί και όχι...
Ασυναρτησίες?
Μπορεί.
Γιατί ξεκινάμε? Ποιος είναι ο στόχος? Που καταλήγουμε?
Ερωτήσεις...πάλι...
Τι περίεργο τελικά! Οι ερωτήσεις να είναι κομμάτι του σήμερα και οι απαντήσεις του αύριο...
Δεν νομίζω ότι είναι το αλάτι και το πιπέρι που λένε...
Ανυπόμονη από την φύση μου, κοιτάζω τοίχο και έχω το μυαλό μου στις ερωτήσεις του σήμερα. Θα περάσει η μέρα. Την περιμένω. Χαμογελάω...
Κάποια σαν και εμένα, που έχει για σλόγκαν... " Η επιλογή είναι πάντα δική σου " , είναι δύσκολο να δεχθεί ότι δεν έχει παρα μόνο μια επιλογή... να περιμένει. Να μετρά τον χρόνο, ίσως και να τον κοροϊδεύει..
Μα τι κερδίζεις αν κοροϊδεύεις τον χρόνο? Ερώτηση ήταν...
Και τελικά μπορείς να τον κοροϊδέψεις? Κι άλλη ερώτηση...
Τα βράδια που περιμένω, παίρνω μαρκαδόρους και ζωγραφίζω....
Ή μάλλον δεν ζωγραφίζω, γράφω...
Έναν τοίχο σημαδεύω, με τραγούδια.
Δεν έχει άλλο χώρο... τελειώνουν και τα μικρά κενά μεταξύ των στίχων...
Πρέπει να βρω όμως, γιατί αυτούς τους στίχους τους θέλω στον τοίχο μου...
Δεν είν' αλήθεια
πως άνοιξε η πόρτα
και μπήκε στο σκοτάδι
του κήπου η ευωδιά
απ' τα υγρά τα χόρτα
Δεν ει ν' αλήθεια
στο άβατο αυτό
που έσβηνε η ζωή μου
πως άναψε στα χείλια
κρυφό φιλί καυτό
Μαλλιά βρεγμένα
δάχτυλα μπλεγμένα
το φως που ξημερώνει
η αγάπη που λυτρώνει
στη θάλασσα, να κρυφτούμε στη θάλασσα
να χαθούμε στη θάλασσα μαζί
Δεν είν' αλήθεια
πως είδαμε τ' αστέρια
μαζί με το φεγγάρι
να κρέμονται γλυκά
απ' των κλαδιών τα χέρια
Κι αν είν' αλήθεια
πως ήρθε καλοκαίρι
ο ήλιος ο ζεστός
μας πήρε μια για πάντα
απ' της βροχής τα μέρη
Μαλλιά βρεγμένα
δάχτυλα μπλεγμένα
το φως που ξημερώνει
η αγάπη που λυτρώνει
στη θάλασσα, να κρυφτούμε στη θάλασσα
να χαθούμε στη θάλασσα μαζί
'Άβατο (στίχοι-μουσική: Γ. Ανδρέου)
18 σχόλια:
ερωτήσεις κι ερωτήματα
της ζωής τα κρίματα
δίχως απαντήσεις
κι ούτε τίποτα να λύσεις
μα σαν αστράψει ο ουρανός
τότε και καταλαβαίνεις
πως αν μπορείς και μοναχός
ίσως ν' αξίζει ν' ανασαίνεις...
φιλιά βρόχινα...
Αχ ρε Λυδία τι μνήμες πάλι μου ξεσήκωσες με αυτό το τραγούδι! Υπέροχο!
Μακάρι να ξαναζούσα το τότε...
νεράιδα μου, μένουν οι ερωτήσεις. Περιμένουν απάντηση... δεν πειράζει..
Το μυαλό μου είναι αλλού... πρέπει να χωρέσω κάπου τους στίχους...
Καλημέρες!
summerdream... να υποθέσω δεν θα άλλαζες τίποτα ε? :)
Πολλά φιλιά κούκλα!
Πολύ όμορφο τραγούδι .Ωραίο blog!ένας περαστικός..
Καλησπέρα περαστικέ, με τα γλυκά λόγια που μου αφήνεις... :)
Όχι αυτό το τραγούδι. Όχι σήμερα.
Με χάλασες και με έφτιαξες γλυκά και μελαγχολικά.
Όταν η μουσική και τα λόγια σου θυμίζουν, όταν το μυαλό θυμάται και η καρδιά πονάει.
Καλημέρα.
Μπορεί να είναι ακόμα κι αυτό δική σου επιλογή, το να περιμένεις δηλαδή, να μετράς τον χρόνο και να τον κοροϊδεύεις..
Το τραγούδι υπέροχο. Ο Θηβαίος είναι σπουδαίος ερμηνευτής, ότι λέει το απογειώνει!!
Λυτρώνει αραγε η αγάπη ;;; (κι άλλη ερώτηση) ...
Ισως δεν ψαχνουν απαντήσεις, ίσως τις εχουνε καλα κρυμένες πισω απο τις λέξεις και περιμένουν αυτόν που θα τις αποκαλύψει...
Την καλησπέρα μου Λυδία
Αρης
Η καλύτερη ευχή και ένα καλό τραγούδι!
Τι άλλο να ζητήσεις κανείς;
Ειδικά όταν είναι, όπως λες, από επιλογή...
Καλησπέρα
Γιατί έχουν μια αίσθηση ελευθερίας.
Και το "τρελή κι αλλοπαρμένη" μετατρέπεται σε "τρελή κι αδέσποτη". ;)
Να χαθούμε στη θάλασσα...
από τα αγαπημένα μου..έλα να παίξεις
@_jacki...Όταν όλα αυτά συμβαίνουν, όταν αναμνήσεις έρχονται από το πουθενά, το καλύτερο είναι να χαμογελάς! Έζησες! Αγάπησες και πόνεσες...
Καλημέρα κούκλα μου!
@__aggelika... Ναι, μπορεί να είναι και αυτό μια επιλογή... όταν ο κόσμος σκοτεινιάζει, να μένω στον τοίχο μου... να περιμένω...
Τι άραγε? κι άλλη ερώτηση...
Καλημέρες!!
@__Άρη μου... οι απαντήσεις είναι περίεργο πράγμα... μερικές φορές έχω την αίσθηση οτι εκείνες είναι που δημιουργούν τις ερωτήσεις... Όλα τα πράγματα άλλωστε, από κάπου ξεκινούν για να καταλήξουν εδώ. Η αφετηρία και το τέλος, καμιά φορά είναι το ίδιο σημείο...
@__KitsosMitsos... μας δυσκολεύει όμως λιγάκι, η επιλογή εννοώ... δεν μπορείς να πεις..:P
Σε ευχαριστώ που πέρασες... Θα τα λέμε!
Καλημέρα!
@__jason... και την λατρεύω την αίσθηση του αέρα στο πρόσωπο μου... του αέρα εκείνου, που φέρνει και παίρνει στη και από την ζωή σου, τα πιο μεγάλα. Τα πιο δυνατά...
Ο αέρας της ελευθερίας...
Να χαθούμε στη θάλασσα που λες... για ένα μακροβούτι έστω...για μια στιγμή... όσο αντέξουν τα πνευμόνια μας...:P
@__Νικόλα μου, ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση! Φιλιά και καλημέρες!
Δημοσίευση σχολίου