3 Ιουλ 2008

Όχι η Λυδία.



Όλοι λέει έχουμε προορισμό. Όλοι λέει έχουμε λόγο ύπαρξης και μάλιστα, όχι πάντα πρωταγωνιστικό. Έτσι όπως το σκέφτομαι, εγώ είμαι το αουτσάιντερ σε μια ταινία δράσης. Είμαι αυτή που θα έχει την εξουσιοδότηση από τον σκηνοθέτη, να αποφασίσει για το τέλος. Να πράξει ανάλογα και να το καλοδεχθεί. Πρώτο όνομα δεν είμαι.

Πιστεύω ότι εκπαιδευόμαστε από τα γεγονότα της ζωής έτσι ώστε, την κρίσιμη στιγμή, να μπορέσουμε να πάρουμε τον ρόλο μας.
Εγώ φτιάχτηκα ανθεκτική στα ψέμματα.

Μερικές φορές επίσης, πιστεύω ότι αν μπορούσα να δω στο πίσω μέρος του λαιμού μου, θα έβλεπα ένα μικρό μικρό κουμπάκι, με τεράστια όμως δύναμη. Αυτή του να με μετατρέπει από καλοριφέρ σε κατάψυξη όταν πρέπει να πάρω μια απόφαση. Αυτό το κουμπάκι, πετάει την Λυδία την αισθηματία, την τρυφερή, την αληθινή απ έξω. Μένει η λογική. Υπέρ και κατά. Σωστό και λάθος... όχι ηθικά.. αλλά σύμφωνα με το ζητούμενο αποτέλεσμα.

Μένω που λες παγωτό να με βλέπω να σκέφτομαι. Σαν να μαι δυο. Τι άλλα συμπτώματα έχει η σχιζοφρένεια?

Είμαι λοιπόν, κομπάρσα. Με δύναμη μεν να ασκήσει επιρροή όσον αφορά την έκβαση της ταινίας, αλλά κομπάρσα.

Χρόνια προγραμματισμού και σεμιναρίων με έχουν φτάσει εδώ. Νομίζω ξεχνάω, αλλά καταλήγω πως θάβω. Θάβω οτιδήποτε έχει δύναμη πάνω μου. Οτιδήποτε μπορεί να με κάνει να λυγίσω. Κλαίω σπάνια μπροστά σε άλλους. Ποτέ μάλλον. Γελάω πάντα. Πάντα όμως. Μπορώ να σου πω το πιο δραματικό σκηνικό που μπορεί η φαντασία μου να πλάσει και παρ όλα αυτά, να αφήσω απ έξω το συναισθηματικό κομμάτι. Να σε κάνω και εσένα να το αφήσεις απ έξω. Να κρατήσεις μόνο την ουσία.


Ήρθα και έσκασα με τα χρόνια η γυναίκα. Φούσκωνα σιγά σιγά. Βάρυνα. Έβγαζαν ρίζες τα κόκαλα μου και με έδεναν με το μέρος που ήμουν. Ναι. Γιατί γέλαγα μόνο. Για αυτό.


Κάποια στιγμή, το ανοσοποιητικό μου ενεργοποιήθηκε και μου έβαλε στο χέρι ένα στυλό. Μετά από κάνα χρόνο, βρήκα και χαρτί και άρχισα να γράφω.

Για λόγους δικούς μου, όχι της Λυδίας, πρέπει να μείνω δυνατή. Πρέπει να γελάω. Πρέπει γιατί μόνο έτσι ξέρω να στηρίζω τον εαυτό μου και αυτούς που με χρειάζονται.
Χώρισα τον εαυτό μου, το λοιπόν. Σε δύο κομμάτια.


Αυτή που θυμάται όλους και όλα και εκείνη που ξεχνάει. Αυτή που προβληματίζεται με τα της κοινωνίας μας και αυτή που τα έχει γραμμένα στα παλιά της τα παπούτσια. Αυτή που αγαπάει όλους όσους συνάντησε ποτέ στη ζωή της, αλλά ταυτόχρονα αυτή που ποτέ δεν θα τους το πει. Αυτή που κανέναν δεν αφήνει να πλησιάσει και αυτή που δημοσιεύει κομμάτια της ζωής της σε μια σελίδα, κάπου στο net. Εγώ και η Λυδία.

Ο προορισμός, δεν είναι πράγμα σίγουρο. Αλλάζει σε χρόνο dt. Χωρίς λόγο και αιτία. Σήμερα πάντως, έτσι τον βλέπω από την κοσμάρα μου. Ωραία είναι εδώ. Και κομπάρσα... δε βαριέσαι? Μου φτάνει που επιλέγω. Επιλέγω τι θα φοράω, τι θα θυμάμαι, τι θα ξεχάσω για τι πράγμα μιλάω...
Το ξέρω ότι γίνεται της πουτάνας στον κόσμο έξω από την πόρτα μου. Φυσικά και ξέρω ότι υπάρχει η γενιά των 700 ευρώ (και εγώ σε αυτήν ανήκω). Φυσικά και ξέρω ότι ο κόσμος μας καταστρέφεται από τις δικές μας μαλακίες. Ότι υπάρχουν παιδιά που πεθαίνουν κάπου στον κόσμο, όσο εγώ προσπαθώ να ολοκληρώσω την ανάρτηση αυτή. Επιλέγω να μην τα συζητάω εδώ. Επιλέγω εδώ, να μην προβληματίζομαι για αυτά. Είπαμε. Έχω εκείνο το κουμπάκι, στο πίσω μέρος του λαιμού...
Δεν ξέρω ποιος έρχεται εδώ... ξέρω όμως πόσο γλυκανάλατα μοιάζουν τα κείμενα μου όταν τα κοιτάζω εγώ και όχι η Λυδία. Νιώθω καλά όταν μου λέει κάποιος από εσάς, ότι αυτό που περιγράφω το έχει νιώσει. Νιώθω, ότι δεν είμαι μόνη, ακόμα και όταν το μόνο που ακούγετε στο δωμάτιο, είναι ο ήχος από το πληκτρολόγιο.. Τσικ.... τσακ... Μου αρέσει ο ήχος όταν πατάω το space. Διαφορετικός. Χαμογελάω όταν διαβάζω τα σχόλια σας... Κλαίω με κάποια κείμενα αν εκείνη τη στιγμή είμαι μόνη... είπαμε..:)

Σαν ψυχανάλυση είναι βασικά και προσπαθώ να μην μολύνω το χώρο μου με πράγματα που τη Λυδία μέσα μου, δεν την ενδιαφέρουν. Νοιάζομαι, μα δεν σχολιάζω... ελπίζω να μην σας χαλάει... απλά το λέω.

ΥΓ. Πήρα ένα mail που μου έλεγαν ότι, γράφω μεν πολύ ωραία ,αλλά είμαι εκτός πραγματικότητας. Δεν το δημοσιεύω. Την περίληψη την είπα. Ευχαριστώ εκείνον που αφιέρωσε χρόνο να το γράψει. Τον ευχαριστώ για τα καλά του λόγια. Ευχαριστώ και εσάς που περνάτε και είσαστε πλέον κομμάτια της αυτοψυχανάλυσης μου. Αυτά. Α! Και πολλά φιλιά.


Όχι η Λυδία...

Η Άλλη.

13 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

η γιαγιά είναι αυτή που μιλά ή η νιά :P
υπάρχει πραγματικότητα; αντικειμενική; τι σημαίνει εκτός πραγματικότητας; όλοι δεν ανήκουμε σε μια γενιά; όλοι δεν περπατάμε στην πραγματικότητα των άλλων; με την πραγματικότητα την δική μας; μπορεί να είναι χαζό το παράδειγμα, μα είναι μια πραγματικότητα. σου αρέσει το ποδόσφαιρο; δεν τρελαίνομαι εγώ. μην σου πω και καθόλου; είμαι εκτός πραγματικότητας;
φιλιά πραγματικά! λολ

Λυδία είπε...

@_b|a|s|n\i/a... Μπαααα.. δεν νομίζω.. :P Ούτε μένα μου αρέσει... Οι γαρδένιες μου αρέσουν... Μετράει?? Και τα φιλιά... και αυτά μου αρέσουν... και που με ένα περίεργο τρόπο, είσαι σχεδόν πάντα ο πρώτος που μου αφήνει κάτι... και αυτό μου αρέσει... Λίγο παραξενεύτηκα... αυτό είναι όλο... δεν μου αρέσει να κρίνω... ούτε να με κρίνουν... μου αρέσει η αλήθεια... το ποδόσφαιρο όχι. Φτου! Το έχω ήδη πει αυτό! Η Γιαγιά κοιμάται.. μέχρι πάλι να έρθουν οι ερωτήσεις... Χθες σκεφτόμουν εκείνα τα δέντρα... Θέλω να τα ξαναδώ... αυτό σκεφτόμουν... Φιλιά δροσερά... όχι όπως τα χρόνια... όπως η γαρδένια..

iLiAs είπε...

..καλησπέρα και στις 2 :)

jacki είπε...

Λυδιάκι το μόνο που έχω να πω με σιγουριά είναι ότι βελτιώνεσαι. Το ξέρω από την πρώτη συνεδρία έχεις κάνει μεγάλη βελτίωση.
ο ψυχαναλυτής σου
φρόυντ.

Υ.Γ. Βρε μπας και θέλω κι εγώ να ψυχαναλυθώ; Σαν να με πειράξανε οι πολλές οι ζέστες.

aggelika είπε...

Καλησπερααα..

Κομπάρσα μπορεί να περνάς από τις ζωές κάποιων ανθρώπων.. Μην ξεχνάς όμως ποτέ ότι στη δική σου τη ζωή θα είσαι πάντα πρωταγωνίστρια και ΜΟΝΟ αυτό πρέπει.

Κάποτε ήμουν κι εγώ αυτό που περιγράφεις: η Αγγελική και η άλλη.. Με τσάκιζε, σχεδόν με διάλυσε. Τώρα προσπαθώ να "ξαναενωθώ". Και κατάλαβα πως αυτή η επιλογή μου μόνο θλίψη μου προκάλεσε.. Ήταν δική μου όμως.

Καλό καλοκαίρι και καλά να περνάς!!



(πρέπει να οργανώσουμε κάποτε ένα διαδικτυακό group therapy!! Δεν πάει άλλο αυτή η μοναξιά της αυτοψυχανάλυσης!! Θα βγάλουμε καινούρια ιατρικά συμπεράσματα έτσι!)

ΚΙΡΚΗ είπε...

Καλημέρα με νόημα! Όποιος θεωρεί τα κείμενά σου γλυκανάλατα, σε αδικεί. Παραμένω στην ουσία τους, όταν τα διαβάζω και επιμένω να φαντάζομαι τη Λυδία σαν άτομο ιδιαίτερα προβληματισμένο και με γραφή ασυνήθιστη! Μην ακούς τις Σειρήνες των άλλων. Αν αλλάξεις τρόπο γραφής, θα πάψω να σ' επισκέφτομαι...γιατί απλώς αναζητώ πάντα το διαφορετικό. Δεν είσαι εκτός πραγματικότητας, αλλά μάλλον πολύ μέσα σε αυτήν, τόσο που...πονά!
Φιλιά καλοκαιρινά

AERIKO είπε...

Παντα η αλήθεια μας ας πουλα την ψυχή μας στης σιωπης τα πελάγη.
Καλο Ξημερωμα με την αγαπη μου παντα και στις δυο σας.:))

Aristodimos είπε...

Σαφως και δεν εισαι μόνη... ολοι εμεις εισαι εσυ... ολοι εμεις θα θέλαμε να πουμε αυτα που ειπες εσυ τόσο αληθινά και ευστοχα... Λιγοι εχουν το θαρρος να κοιτουν στον καθρέφτη της ψυχης και να βλέπουν μεσα της... κι εσυ εχεις την δυναμη να το κανεις και την ευχέρεια να επιλέγεις την Λυδία ή την άλλη... Οποια κι αν διαλέξεις ειναι εξ ισου αξιόλογη...

Αρης

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ είπε...

Δεν θα σχολιάσω το post σου...Εμένα πάντως μου αρέσει και η Λυδία και η άλλη.

Υ.Γ.:... Μπαααα.. δεν νομίζω.. :P Ούτε μένα μου αρέσει... Οι γαρδένιες μου αρέσουν...
ΚΑΙ ΕΜΕΝΑΑΑΑΑ...

Μετράει?? Και τα φιλιά... και αυτά μου αρέσουν... ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΠΙΛΙΕΣ;;χαχαχαχα

Λυδία είπε...

@_iLiAs...καλησπέρα και πολλά φιλιά.. και από τις 2 :P

@_λες jacki μου να τα γλιτώσω τα ψυχοφάρμακα???? χαχαχα!

@_aggelika... θα τραβάει τα μαλλιά του και ο τελευταίος επιστήμονας αν το κάνουμε αυτό! Πάντως παραδέχομαι θα έχει πολύ γέλιο!!! Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό να "χωρίζεσαι"... ξέρω ότι εμένα, στη δεδομένη χρονική περίοδο, με βοηθάει... Τα πράγματα αλλάζουν... Η ζωή ξέρει που λέει και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου... Φιλιά πολλά!

@_ΚΙΡΚΗ... αν παρατηρήσεις το μπλοκάκι μου από την αρχή του, θα δεις ότι άλλαξα... αλλάζω... έχει ζωή... μεταλλάσσομαι και με ακολουθεί... δεν μπορώ να υποσχεθώ πως δεν θα αλλάξω λοιπόν, αν αυτό νιώθω πως χρειάζομαι.. Υπόσχομαι όμως ότι δεν θα το κάνω για κανέναν άλλο.. μόνο για μένα θα αλλάζω... Σε ευχαριστώ... για τα φιλιά και τις λέξεις... Φιλιά δροσερά, όπως ταιριάζουν στο καλοκαίρι!

Λυδία είπε...

@__AERIKO... μια αγκαλιά.... γιατί οι λέξεις σου με κάνουν να χαμογελάω...

@_Άρη μου... είναι υπέροχα αυτά που μου γράφεις... όχι γιατί συμφωνούμε μα γιατί... δεν ξέρω... μου έλειψες ίσως για αυτό!!! :P Ελπίζω να περνάς πολύ πολύ καλά!

@_νικος... νομίζω εσύ είσαι ο μόνος που θέλει περισσότερη ψυχανάλυση και από μένα!!! χαχαχα. Πολλά φιλιά Κακέ άνθρωπε!

@_Chrisa...μου... σε ευχαριστώ... Να μου μιλάς... να τα λέμε.. Γιατί ο ένας βοηθάει τον άλλο... γιατί οι λέξεις δεν είναι για να καταπίνονται... να ανταλλάσσονται πρέπει... Φιλιά!

KitsosMitsos είπε...

Λυδία ή η άλλη (το ίδιο είστε, απλώς διαφορετικές εκφάνσεις της ζωής σας) λίγο-πολύ όλοι το ίδιο κάνουμε. Την ψυχοθεραπεία μας, το κομμάτι μας, την εκτόνωσή μας... Όλα αυτά και άλλα τόσα.
Γι αυτό συνεχίστε. Καλό κάνει...
Φιλιά

Λυδία είπε...

@_KitsosMitsos...και έχει και πολύ καλά αποτελέσματα!!! Καλησπέρα!