30 Απρ 2009

Βότκα Λεμόνι

Έτσι μου έρχεται να σε μεθύσω...

Να κερνώ τα ποτά το ένα μετά το άλλο... Να γελάω και να σε κοιτάω στα μάτια. Να γελάς και εσύ και τα χρώματα σου να αλλάζουν σιγά σιγά. Να ροδίζει το πρόσωπο σα να σε βλέπει ο ήλιος και να πίνεις το αγαπημένο σου, που μοιάζει με νερό.

Έτσι μου έρχεται να αρχίζω να φωνάζω εγώ, όλα όσα δεν λες από φόβο και από πείσμα.
Έτσι να τα φωνάζω εγώ... με φόβο και με πείσμα.

Αλλά πάλι... φοβάμαι.

Τα λόγια μεθυσμένου, όσο κι αν θες να τα ακούσεις, μετράνε άραγε για αλήθεια?

7 σχόλια:

jacki είπε...

Μάλλον τα πιο αληθινά είναι τα μεθυσμένα λόγια.

b|a|s|n\i/a είπε...

αυτά και αν μετράνε. καθώς ελευθερώνονται οι σκέψεις.
καλό σου μήνα!

Aristodimos είπε...

Καθε λόγος εχει την αξία και την σημασία του...

Καλό καλοκαιράκι λοιπόν με ... βοτκα και λεμόνι ! ! !

Αρης

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ είπε...

Nα το κόψεις αυτό με το ποτό αγάπη μου...σε χαλάει! :p

Ανώνυμος είπε...

Makari na me afhne na ton me8usw ksana, as mou milouse k as htan logia me8usmena...

kalws se vrhka
ta filia mou ek viennis

iLiAs είπε...

..Καλοκαιρι ερχεται..ολοι μεθυσμενοι, λιωμα!! :)

Να εισαι καλα! :)

suspiria είπε...

εννοείται ότι μετράνε για αλήθεια. δεν είναι σίγουρα αυτό που θέλει κ αυτό που σκέφτεται ο μεθυσμένος αλλά είναι αυτό που νιώθει.