δεν ξέρω.

Ακούω τις ιστορίες των άλλων και τρομάζω πολύ...
Φοβάμαι πως και σε μένα κάπως έτσι θα γίνει.

Το βλέπω ότι έρχεται.
Το βλέπω και συ μου λες να μη φοβάμαι.
Να ζήσω το τώρα.
Να σου έχω εμπιστοσύνη...

και εγώ το βλέπω να έρχεται κατά πάνω μας. Κατά πάνω μου δηλαδή. Και που είμαστε αγκαλιά? Τι να λέει ...

Έχω μια αίσθηση πως την ώρα εκείνη απλά θα εξαφανισθείς από δίπλα μου και όλο αυτό το μαύρο ... το σκοτάδι , ό φόβος με τους τόνους σκιών θα διαλυθεί πάνω μου.

Ή θα με διαλύσει.

δεν είναι παράλογος φόβος. δεν είναι απωθημένα, δεν είναι το παρελθόν , δεν είναι καχυποψία. Αυτό θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω.

Να ΜΕ αντιμετωπίσω δηλαδή.

Είναι ότι το ξέρω. Ότι το βλέπω. δεν ξερώ μόνο με τι ταχύτητα έρχεται. Δεν ξέρω πότε θα μας ή με φτάσει.
Άλλοτε μοιάζει να τρέχει σαν τρελό Άλλοτε να πηγαίνει αργά. Σαν να σέρνετε σχεδόν.
Και μόνο που συνεχίζει να κινείται, μου φτάνει.

Μα τι λέω?