Σκόνες.

δεν μιλάω αλλά κάτι θέλω να πω...
Αϋπνίες.
Δεν είμαι κουρασμένη...ένα μικρό κενό μόνο. θα γεμίσει.
Εντολές. Αποφασίζω και μετά τρέχω να ικανοποιήσω τις παράλογες απαιτήσεις του εαυτού μου.

Είναι περίεργο όμως. Αυτό ίσως περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα.
Περίεργο.

Συγύρισα και το σπίτι (που τη θυμήθηκα αυτή τη λέξη?)
΄Σκεφτηκα πως αν θέλω να βάλω σε μια τάξη τη ζωή μου, καλό θα ήταν να αρχίσω από το σπίτι.
Ξέρεις τι έμαθα?
Η σκόνη, σε όλες τις τις μορφές και σημασίες, κρύβεται καλά. Κάτω από κρεβάτια, πίσω από έπιπλα και αφήνει τον άδειο χώρο καθαρό. Δεν θα την έπαιρνα χαμπάρι. Αλήθεια.
Ο αέρας την ξεσκέπασε.
Κοιμάμαι με την μπαλκονόπορτα ανοιχτή και ο αέρας βοήθησε.

Πάντα έτσι γίνετε. Ένα μελτεμάκι αλλαγής, λέξεων, πράξεων και ξαφνικά αναρωτιέσαι πως σκατά ανέπνεες τόσο καιρό και δεν πνίγηκε από τη σκόνη. του δωματίου, της ζωής σου.

Και τι νομίζεις???
είναι εύκολο το καθάρισμα??? Πολύ ζόρι αδελφάκι μου! Και μέχρι να το πάρεις απόφαση και όσο μένεις γονατισμένος στα πατώματα να κυνηγάς τις σκόνες και μετά που νιώθεις σα να σε πάτησε τρένο από την κούραση.

Δεν μ'αρεσει. Κάτι λείπει και βαριέμαι να ψάξω. Όχι τι λείπει. Πως να το καλύψω.

Και τι πειράζει δηλαδή? ας μη το καλύψω.
Έχω γίνει δυνάστης του εαυτού μου λέει η Αλεξία.
Η Δώρα με λέει αχάριστη... ότι τόσες επιλογές δε μου φτάνουν.

Και άλλη μια φορά βρίσκομαι κάπου για πρώτη φορά. Ακόμα μια φορά, εκτός πεπατημένης.
Από την άλλη όμως, δεν υπάρχουν παντού δρόμοι. Θα ήταν κρίμα να είχαν όλα τα μέρη περπατηθεί.

Αυτά.
Ζορίζομαι αλλά θα ξαναέρθω.

Να βάλω και το σκόνη και θρύψαλα που μου αρέσουν οι στίχοι??
Θα το βάλω κι ας ειναι λιγουλακι μελοδραματικό!