Παράλληλα!

Πιάνεις ένα χαρτί και ξεκινάς να ζωγραφίζεις γραμμές... ίσιες γραμμές.... παράλληλες....

Μοιάζουν να είναι παράλληλες αλλά κατα πόσο ισχύει αυτό? εννοώ... όσο κια αν τις βλέπεις ίσιες, δεν είναι! Με το χέρι τις ζωγράφισες... δεν μέτρησες με τον χάρακα το κενό μεταξύ τους! Δεν έκανες τα προβλεπόμενα... κάποια στιγμή αυτές οι γραμμές θα συναντηθούν είτε το θες, είτε όχι... Δεν έπαιξες σωστα... δεν χρησιμοποίησες χάρακα...!

"Και που θα φτάσουν? δεν μπορούν να ενωθούν πάνω στο χαρτί μου... είναι μικρό"...Ναι... οκ... αυτο όμως δεν τις σταματά... ουτε τις γραμμές , ούτε την σκέψη σου, που θα είναι στις γραμμές και στα χαρτιά με φόβο ότι κάποιοα στιγμή θα ενωθούν και θα καταρίψουν τις αισθήσεις σου... ή έστω μία από αυτές... την όραση σου...

Κάνουμε σχέδια και βλέπουμε μπροστά... την καταστροφή τους, την επιτυχία, την αποτυχία τους... και κάνουμε τα στραβά μάτια! Κρατάμε το χαρτάκι μας... βλέπουμε μέχρι εκεί που θέλουμε να δούμε... που μας συμφέρει να δούμε...

Οι γραμμές θα εννοθούν.... το ξέρεις, το ξέρω και παρ ολα αυτά εθελοτυφλούμε γιατί δεν έχουμε κουράγια να κάνουμε άλλα σχέδια, διαφορετικά, προτότυπα... ξεπατικώνουμε τα παλιά... τα -κατα άλλους, σίγουρα... αλλά το χέρι μας μωρό μου, δεν είναι σταθερό... οι γραμμές οι δικές μας θα ενωθούν πολύ πιο γρήγορα... κι ας μην το βλέπουμε τώρα... κι ας μην θέλουμε να το δούμε ποτέ.. έτσι είναι ...

Χαζό και αφελές να νομίζεις οτι όλα τα ορίζουμε εμείς!
Τις επιλογές μας μπορούμε να ορίσουμε... το μέχρι που, θα φτάνουν οι αισθήσεις μας... αυτό ναι! έλα να δούμε παρα πέρα... έλα να σταματήσουμε να ξεπατικώνουμε... έλα να σκίσουμε τα χαρτάκια.... με χέρια σταθερά αυτήν την φορά!