Δύσκολο πράγμα το αντίο.

James Blunt - Goodbye My Lover



Έχω και τους στίχους... κάνε ένα κόπο να τους διαβάσεις...

Did I disappoint you or let you down?
Should I be feeling guilty or let the judges frown?
'Cause I saw the end before we'd begun,
Yes I saw you were blinded and I knew I had won.
So I took what's mine by eternal right.
Took your soul out into the night.
It may be over but it won't stop there,
I am here for you if you'd only care.
You touched my heart you touched my soul.
You changed my life and all my goals.
And love is blind and that I knew when,
My heart was blinded by you.
I've kissed your lips and held your head.
Shared your dreams and shared your bed.
I know you well, I know your smell.
I've been addicted to you.

Goodbye my lover.
Goodbye my friend.
You have been the one.
You have been the one for me.

I am a dreamer but when I wake,
You can't break my spirit - it's my dreams you take.
And as you move on, remember me,
Remember us and all we used to be
I've seen you cry, I've seen you smile.
I've watched you sleeping for a while.
I'd be the father of your child.
I'd spend a lifetime with you.
I know your fears and you know mine.
We've had our doubts but now we're fine,
And I love you, I swear that's true.
I cannot live without you.

Goodbye my lover.
Goodbye my friend.
You have been the one.
You have been the one for me.

And I still hold your hand in mine.
In mine when I'm asleep.
And I will bear my soul in time,
When I'm kneeling at your feet.
Goodbye my lover.
Goodbye my friend.
You have been the one.
You have been the one for me.
I'm so hollow, baby, I'm so hollow.
I'm so, I'm so, I'm so hollow.

Κάποιες λέξεις δεν πρέπει να υπάρχουν Απλά δεν πρέπει.
Πονάνε πολύ όταν τις ακούς. Μπορεί να σε σκοτώσουν όταν τις ξεστομίζεις...
Έχεις πει αντίο?
Η Μαρία κρατούσε το ακουστικό. Ξαπλωμένη στο κρεββάτι της, άκουγε την ανάσα του και έκλαιγε βουβά. Κοιτούσε δίπλα, στην άδεια μεριά και με το μυαλό της τον έφερνε δίπλα... Πόσα είχαν πει σε αυτό το κρεβάτι.. Πόσες αγκαλιές, πόσες αλήθειες...
Άρχισε να μιλάει... την ρώτησε γιατί κλαίει
Του είπε ότι είχε ορκιστεί στον εαυτό της να μην ξανακλάψει για εκείνον. Κι όμως, σε ότι αφορούσε τον Νικόλα, ποτέ δεν κρατούσε τις υποσχέσεις τις...
Και μετά πάλι σιωπή και εκείνη κρύωνε και εκείνος ανάσαινε βαριά, να της θυμίζει την παρουσία του στον χώρο, μέσα από το τηλέφωνο.
Αφοσιώθηκε στον χορό της κουρτίνας και του αέρα. Έξω η νύχτα έμοιαζε κουρασμένη.. σε λίγο ο ήλιος θα την έδιωχνε..
"Θα το πω τώρα, πριν προλάβω να το σκεφτώ. Θα το πω τώρα και μετά θα το μετανιώσω, μα δεν μου μένει κάτι άλλο. Είμαι για πρώτη μου φορά τόσο, μα τόσο αδύναμος...
Θα σε ξεχάσω Μαρία, θα παλέψω με νύχια και με δόντια και θα σε σβήσω. Σαν να μην υπήρξες ποτέ. Θα θυμάμαι μόνο ότι με άφησες και μέσα από αυτό θα σε μισήσω. Αντίο."
Συνέχισε να κοιτάζει την κουρτίνα και να κρατάει το τηλέφωνο. Κοίταξε ακόμα μια φορά δίπλα... στην άδεια μεριά.. σχεδόν τον άκουσε μέσα από τις αναμνήσεις της, να της λέει καλημέρα...
Έκλεισε την πόρτα, άφησε στην άκρη το τηλέφωνο. Πρέπει να ξεχάσει αυτά τα λόγια. Σαν να μην τα άκουσε ποτέ. Δεν τα εννοούσε... δεν μπορεί να τα εννοούσε.. κι αν?