Μπορεί και όχι.

Θα ήθελα να μιλήσουμε... Κάποια στιγμή... όποτε μπορέσεις δηλαδή. Όχι... όχι δεν είναι και επείγον. Όχι μην ανησυχείς. Όλα good!
Βασικά... βασικά καλησπέρα σας... φλασιές... όταν θες να πεις και για τα δυο. Και κάτι αστείο και κάτι που δεν σηκώνει αστεία... Βασικά καλησπέρα σας ,το λοιπόν...
Έχεις θυμώσει. Φυσικά και το κατάλαβα. Δεν μου μιλάς. Ούτε και εγώ, για να λέμε του στραβού το δίκαιο. Κάτι έκανα πάλι. Καμιά μαλακία. Το συνηθίζω άλλωστε. Μπορεί και όχι. Θέλω να σου μιλήσω. Όχι. Όχι. Να σε δω θέλω και να μείνω στη σιωπή. Γιατί δεν θέλω να συζητήσω. Γιατί ξέρω ότι φταίω. Το γιατί, στην προκειμένη, δεν με νοιάζει. Με κουράζουν τα αστεία. Μερικές φορές δηλαδή. Όταν δεν έχω όρεξη. Σήμερα έχω. Θα πούμε καμία μαλακία.. να γελάσουμε. Γελάμε πιο δυνατά, όταν γελάμε μαζί. Κι ας είμαστε μακριά. Με κάποιο χαζό τρόπο γίνονται ένα. Για το γέλιο μας λέω.
Αυτά. Και κάτι ακόμα. Μπορεί και όχι. Δεν ξέρω. Ξανά έπιασε ζέστη ρε γαμώτο. Εκεί βρέχει. Πόσο να έχει το εισιτήριο για να έρθω αύριο? Μισό. Μπα. Πανάκριβο είναι. Δεν συμφέρεις μάνα μου! Έλα εσύ. Σε παίρνει. Αλλά ξέχασα... την είδες μόνιμη την φάση. "Ότι είναι καλύτερο για σένα". Λέω κάτι τέτοια κορυφαία καμιά φορά. Κανονικά έπρεπε να σου κλείσω το τηλέφωνο ή να φωνάξω καμιά βρισιά ή να αρχίσω να κλαίω. Κάτι τέλος πάντων, να ξεκατινιαστώ. Αλλά όχι. Αυτό θα με φάει. Κανε ότι νομίζεις. Φυσικά και με νοιάζει αλλά από ότι φαίνεται δεν μου πέφτει λόγος. Έλα. Κερνάω διαδικτυακό καφέ. Σου αρέσει ο καφές ε? Ναι. Σου αρέσει. Κακές συνήθειες... μπορεί να κάνουμε και κάνα τσιγάρο. Από τα δικά σου όμως. Και τι θα καταλάβω? Τι θα καταλάβεις? Άκυρη η πρόσκληση. Βασικά καλησπέρα σας... Σε αυτά που έρχονται στο μυαλό μου καλησπέρα. Σε αυτά που δεν νιώθεις καλησπέρα... Πέρασε η ώρα...Ιδέα μου. Πάνε και έρχονται τα αυτοκίνητα. Το pc στο σπίτι ακόμα επαναστατεί. Μα δεν βαρέθηκε? Εσύ? Εσύ, δεν βαρέθηκες? Είσαι στη χώρα των υπέροχων κοριτσιών. Καλά να περνάς. Από την ντεκαυλέ Ελλαδίτσα, μια ευχή. Καλά να περνάς.