Θεσσαλονίκη - Αθήνα ....

Στον κόσμο του! Στην καρακοσμάρα του ο τύπος!
Ήρθε μια μέρα, μεσημέρι πρέπει να ήτανε, και έπεσε στα πόδια της. Αγκάλιασε τα γόνατα της και της είπε πως θέλει να είναι καλά, εκείνη πρώτα. Πως θέλει εκείνη να χαμογελάει. Πως θα την περιμένει όσο χρειαστεί, μέχρι να αποφασίσει. Πως, μια μόνο φορά χρειάζεται να φωνάξει το όνομα του, όποτε κι αν είναι, όπου κι αν είναι και εκείνος θα έρθει να μοιράσει τη ζωή του στα δύο.

Το σκέφτηκε εκείνη, πήρε τον χρόνο που της έδωσε και έστρωσε τον δρόμο τους. Τον κοινό τους δρόμο. Ξεμπέρδεψε με τις εκκρεμότητες και τα λάθη και πήγε να του μιλήσει.

Και η απάντηση ακαθόριστη... Και ναι, αλλά ξέρεις, δεν γίνετε από την μια μέρα στην άλλη και ναι αλλά εγώ δεν έχω τελειώσει αυτά που θέλω να ζήσω...

-Και για πότε το βλέπεις παλικάρι μου? ρώτησε εκείνη.
-Και δεν είμαι έτοιμος και θα δούμε...

Αμ δε τον ήξερε? Γράψιμο ήθελε. Αν τον έγραφε, έτρεχε και την παρακαλούσε. Με το που το έπαιρνε απόφαση εκείνη, τα γύριζε τούμπα ο κύριος. Ναι μεν αλλά.

Έτσι μου 'σαι πασάκο μου? Έκοψε τα πολλά τηλέφωνα. Δεν απαντούσε στα δικά του με την πρώτη. Και να οι καφέδες. Και να τα ξενύχτια και μα που είσαι και τι κάνεις... και να σου ο κυριούλης να παρακαλάει πάλι. Μέσω τηλεφώνου αυτή τη φορά γιατί , χαζός δεν είναι. Όποτε δεν τον έπαιρνε, ήξερε να σου την κάνει γυριστή τη δουλειά!

-Νιώθω έτοιμος τώρα.
-Τι μας λες? Έτσι ξαφνικά το έπαθες ή το έχεις μέρες αυτό?
-Με δουλεύεις?
-Γιατί, εσύ τι με κάνεις?
-Σοβαρά μιλάω... Ξεκαθάρισα μέσα μου,ωρίμασα και είμαι έτοιμος για μια ζωή μαζί σου!
-Ξάπλω και θα σου περάσει, δεν είναι τίποτα! Βάλε και την μανούλα σου να σου κόψει βεντούζες και αύριο θα είσαι περδίκι! Θα μπορείς να κάνεις όλες τις στάσεις του Κάμα σούτρα με τις τσουλάρες που κυκλοφορείς! Άσε με εμένα αγορίνα μου, θα βρω το δρόμο μου! Κανείς δεν χάνετε σε τούτη τη παλιοζωή!
-Ρε άσε και η άμυνα-χιούμορ, δεν πιάνει σε μένα. Σε θέλω λέμε. Εσένα θέλω! Εσένα μόνο... Είμαι έτοιμος να αναλάβω οποιεσδήποτε ευθύνες... Άσε που μου έλειψες πολύ... πόσο καιρό έχω να σε δω?
-Μάλιστα... είσαι έτοιμος να αναλάβεις οποιεσδήποτε ευθύνες ε?
-Ναι! Τι λέμε τόση ώρα...
-Είσαι σίγουρος είπες αυτή τη φορά?
-Ναι.
-Χίλια τα εκατό?
-Ναι, ναι, ναι, ναι!
-Ωραία γιατί είμαι 5 εβδομάδων έγκυος. Είπα να μη στο πω που δεν είχες αποφασίσει ακόμα και να το μεγαλώσω μόνη μου αλλά, αφού είσαι τόσο σίγουρος... ορίστε..
-.....
- Είπες κάτι?
-Δικό μου είναι?
-Ρε σάλτα και γαμήσου! Που τολμάς να αμφιβάλεις κιόλας! Άντε και γαμήσου, που με έχεις στο δούλεμα και περιμένεις κιόλας να κάτσω Πηνελόπη, να πλέκω τα προικιά μου να σε περιμένω.. Εγώ ρε μαλάκα, θα πηδιέμαι με τους μνηστήρες αλλά μην τρελαίνεσαι, ποτέ δεν θα το μάθεις! Άντε και γαμήσου που νομίζεις, ότι μπορείς να παίζεις με την ψυχολογία μου όποτε σου καυλώσει... Άντε και γαμήσου γενικώς, γιατί βαριέμαι να στα βάλω στη σειρά τώρα. Άκου ρεμάλι τι θα σου πω και βάλτο καλά στο μυαλό σου... Σε αγαπάω ρε!!! Εσένα! Τηλέφωνο θα πάρεις ξανά, μόνο και αν κάποια στιγμή καταφέρεις να κάνεις εμένα προτεραιότητα και κατά συνέπεια εμάς και αφήσεις τον εαυτό σου δεύτερο! Μπορείς, έχει καλώς ... Όχι? Δεν πειράζει. Μην μου χαλιέσε! θα γίνεις μια ανάμνηση σούπερ ουάου! Άντε τώρα, κλείσε ... Και πού 'σαι, πριν πάρεις ξανά τηλέφωνο, ρώτα τον εαυτό σου, πως θα αντιδρούσες αν πραγματικά ήμουν έγκυος...
-Καληνύχτα...

Μου τα έλεγε χθες στο τρένο, ο Βαγγέλης. Έξι ώρες από Θεσσαλονίκη Αθήνα, μες στη νύχτα, γλώσσα δεν έβαλε μέσα του! Κατέβαινε Αθήνα να την βρει, να τα πούνε από κοντά. Τι θα της πει, δεν έχει αποφασίσει ακόμα ούτε ο ίδιος... Μόνο να, σα να είδα στα μάτια του πως ξέρει τώρα τις αδυναμίες του. Πως μπορεί να κάνει ένα βήμα πίσω και να τον οδηγήσει εκείνη, που τα βήματα της, είναι πιο σταθερά. Τα δικά του, άτσαλα όπως είναι, δεν θα τους πάνε μακριά... Πάλι καλά που το αναγνωρίζει δηλαδή! Ε τι τραβάμε τα θηλυκά! :P Αλλάξαμε και τηλέφωνα να μου πει τι θα γίνει, να του ξεπληρώσω και το ξενύχτι που του χρωστάω... που με έκανε να έρθω κατευθείαν στη δουλειά, το ρεμάλι!! Θα τα διαβάζει τώρα και θα γελάει, αλλά την άδεια να τα γράψω, μου την έδωσε.
-Μόνο σήριαλ μη με κάνεις μου είπε γιατί, ο μόνος τίτλος που θα ταιριάζει θα είναι "Ο Μαλάκας" ή το άλλο, το καλύτερο... "Πως να χάσετε τη γυναίκα της Ζωής σας, μέσα από τα χέρια σας"
-Ρε καλό μου παιδί, από ότι μου λες, η κοπελιά σε έχει τρελάνει στο μπινελίκι...
-Ναι ρε συ, αλλά για πες μου, άδικο έχει?

...ε και με αποστόμωσε. Λέει πως, αν δεν υπήρχε η Αρετή στη ζωή του, ακόμα θα έπαιζε με τουβλάκια. Τόσο πολύ άστατος και ανώριμος, πιστεύει πως είναι ώρες ώρες.

- Με βάζει κάτι γκάζια ώρες ώρες και έρχομαι στα ίσια μου.

Τελικά, όταν υπάρχει αγάπη στην αγνή μορφή της, έστω και βαθιά κρυμμένη στις καρδιές, όλα γίνονται! Περπάτα και κοίτα μπροστά, σαν να μην πρόκειται ποτέ να τελειώσει ο δρόμος που πήρες. Και ανηφόρες θα δεις και κατηφόρες μα τα καλύτερα και πιο αφελή, είναι τα ποτάμια. Νομίζουν ότι σου κόβουν το δρόμο....

Και ένα τραγουδάκι που του έβαλα να ακούσει και μετά κρατούσε πατημένο το repeat!