restart

Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις
τι άσχημοι που μοιάζουν,
αυτοί που σε σιχαίνονται
μα στέκουν και κοιτάζουν.
Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλον μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια."

Καθόμουν και κοιτούσα τις αντανακλάσεις που δημιουργούσαν τα φώτα από τα μαγαζιά στο μικρό λιμάνι. Χρωματιστοί δρόμοι. Ψεύτικοι δρόμοι? Μπορεί.

Σκεφτόμουν εκείνους τους καθρέφτες. Τις αντανακλάσεις του εαυτού μας.

Αν δεις μπροστά σου κάποιον που να κάνει τα λάθη που εσύ πάντα φοβόσουν. Τα δικά σου λάθη. Αυτά που σου κόβουν την ανάσα. Να μιλά όπως ξέρεις ότι θα μπορούσες και εσύ και παρακαλάς να μην ξεφύγεις ποτέ τόσο.

Να βλέπεις δηλαδή τον άσχημο εαυτό σου, που κρατάς καλά φυλακισμένο, σε κάποιον άλλο.

Μπροστά σου. στα μάτια σου μπροστά. Και να τσακώνεσαι μαζί του. Πως πρέπει να νιώσεις?

Νιώθω σα να τσακώνομαι με τον κακό μου εαυτό. Πρώτη φορά φοβάμαι … ίσως γιατί ξέρω πόσο κακιά μπορώ να γίνω. Δεν φοβάμαι μήπως χάσω. Φοβάμαι μήπως ξεφύγω.

Θέλω να μισήσω και νιώθω να καταλαβαίνω. Όχι να δικαιολογώ αλλά να καταλαβαίνω.

Τραγικό, έτσι?

Εγώ θα είμαι εκεί. Να την πιάσω από τα μαλλιά και να την τραβήξω να σταθεί στα πόδια της όταν το μόνο που θα θέλει θα είναι να μείνει πεσμένη εκεί. Κάτω.

Εγώ θα την πιάσω από τους ώμους να ταρακουνήσω το μέσα της. Σαν ένα μπουκάλι με άμμο, θα της κάνω χώρο στο μέσα της όταν νιώσει ότι ξεχειλίζει γιατί πάντα χωράει κι άλλο. Δεν έχει άλλη επιλογή. Αυτό θα της φωνάζω και θα κλαίει δυνατά.

Τώρα δεν την ακούω. Ακούω της τσιρίδες της αλλά όχι το μέσα της. Κάνω ησυχία να νιώσει ασφαλής. Να μπορεί να βγάλει σε μένα την παράνοια και να την κοιτάω στα μάτια. Να νιώσει ασφαλής. Πόσο πολύ να φοβάται τώρα. Πόσο να τρέμει τον ίδιο της τον εαυτό… πόσο επώδυνο το ασυνείδητο σου να καταργεί τα όρια. Να μην  έχεις στοπ. Να μην υπάρχει λόγος και αιτία. Να υπάρχει μόνο αυτή η υπερχείλιση θυμού….

Ο κακός μου εαυτός μπροστά μου.

Αλλάζω θέμα.

Ξέρεις… αν σου πει κάποιος «κομμένα τα παγωτά» παθαίνεις ένα ταράκουλο. Φωνάζεις κλαις, αναρωτιέσαι γιατί να σου το κάνει αυτό. Νιώθεις λίγος, ότι δεν αξίζεις, ότι υποτάσσεσαι στην λάθος απόφαση του άλλου. Κι αν εκείνη τη δεδομένη στιγμή πλησιάσει και σου δώσει μια κουταλιά, κέρδισε! Κέρδισε γιατί νομίζεις ότι κέρδισες εσύ. Σε καθησυχάζει. Την δεύτερη μέρα σου δίνει μισή κουταλιά και σου λες πως το υπόλοιπο είναι στο ψυγείο αν θέλεις. Κέρδισε, μόλις έκοψε σε κάποιον το παγωτό. Μέχρι να το καταλάβεις, θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν το ήθελες τόσο τελικά…. ότι κάτι λείπει μεν αλλά οκ.

Είδες? Λέξεις = δύναμη. Καθησυχάζεις και μένει ο άλλος με την εντύπωση ότι από επιλογή δεν τρώει παγωτό. Και είναι και πολύ ουάου που το κατάλαβε και το έκοψε. Γαμώ τα παιχνίδια του μυαλού γαμώ.

Δεν θέλω να τα κάνω αυτά. Μπορώ να μου κάνω restart? Ένα Update έστω? Να έρθω λίγο στο τώρα γιατί βαρέθηκα το πριν και το μετά.

Αυτά.

Φιλιά κι αγάπη.