Αφεντικό ή δούλος....

Τρέλα! τρέλα είναι η μοναξιά! Μόνη μέσα σε ένα μεγάλο δωμάτιο γεμάτο διαφορετικούς ανθρώπους... Γελάς και κλαις και είσαι μαζί τους, φωνάζει η λογική σου και κανείς δεν την ακούει και χαμογελάς και κλαις και λες θέλω κάποιον να με καταλαβαίνει, να με νιώθει και κάποτε εμφανίζεται και στην αρχή ξαφνιάζεσαι,στην συνέχεια σ' αρέσει και στο τέλος ξενερώνεις τρελά!
Φωνάζεις "Φύγε! Δεν σε αντέχω!!!" και ούτε και εσύ δεν ξέρεις σε ποιον απευθύνεσαι μπορεί τελικά να γεννήθηκες για να απολαμβάνεις την μοναξιά.. Παράξενο ε?
Μα γιατί όχι ,τόσοι κανόνες και τόσες εξαιρέσεις καταγεγραμμένες στα βαριά βιβλία των επιστημόνων..Γιατί να μην είσαι και εσύ μία?Γουστάρεις να λιώνεις μόνη σου μέσα σε ένα σπίτι, να παίζει η τηλεόραση το ράδιο και εσύ να διαβάζεις ένα βιβλίο απόλυτα συγκεντρωμένη στις σκέψεις σου... καν το είναι μαγεία! Πολλά είναι τα άτομα και τα πράγματα που σου κάθονται στο σβέρκο χωρίς να έχεις καταλάβει ούτε εσύ πως. την μοναξιά σου την ορίζεις εσύ, να το θυμάσαι φάτσα.
Τα βράδυ που θες να κλάψεις για τη πάρτη σου και την πουτάνα την κοινωνία,ξεφορτώσου τους πάντες, μείνε μόνη και απλά καν το! Έτσι είναι η σκέψη, έτσι είναι η μοναξιά.. εναλλάσσει τις μορφές της μια αφεντικό μια δούλος σου και εσύ ... εσύ.. μην τρελαίνεσαι...