Βάλε μου ακόμα ένα διπλό...

Πως περνάει η νύχτα αν δεν κοιμάσαι? Μοιάζει ατελείωτη, άδεια, σιωπηλή... Κατάρα - αυτή είναι η σωστή λέξη...


Τι περιμένεις?Πες μου... δεν θα τρέξει κανείς στην αγκαλιά σου... κανείς δεν σε χρειάζεται,όλοι κοιμούνται, όλοι ονειρεύονται, κοιμήσου...αυτή την ώρα είσαι επικίνδυνη για σένα...

Δεν θα χτυπήσει το τηλέφωνο, κανείς δεν έχει κάτι να σου πει τέτοια ώρα... μην περιμένεις αγκαλιά, δεν έχει!

Μόνη σου είσαι, δέξου το και προχώρα παρακάτω....

Έχεις και τον Βασίλη- βέβαια - να τραγουδάει για μια γοργόνα. Κάτι είναι κι αυτό...

Τελειώσαν και τα τσιγάρα ρε γαμώτο... Τι σε απασχολεί ούτε εσύ δεν ξέρεις...

Δεν είναι η μοναξιά-οχι σίγουρα-δεν είναι αυτό που σε απασχολεί...

Η εικόνα του τριγυρνά στο χώρο σου και σε προκαλεί... Τι θα κάνεις με την πάρτη του?Μου λες? Θα τον δεις ακόμα μια φορά να απομακρύνεται ή θα τον κυνηγήσεις? Το πρώτο δεν το αντέχει η ψυχολογία σου, το δεύτερο ο εγωισμός σου.

Αδιέξοδο λοιπόν?? Όχι,όχι σκέψου... Που μπορεί να βγάζει αυτή η ιστορία?

Θα ταξιδέψεις μια και δυο φορές για να τον συναντήσεις... κάποτε θα κουραστείς. Μπορει όμως και να γυρίσει εδώ ή να πας εσύ εκεί..

Να το αφήσεις στην τύχη?Δεν λέει...

"Άσε με να κάνω λάθος, μη μου λες τι είν' σωστο.Δεν μ' αρέσουν οι σωτήρες, δεν γουστάρω να σωθώ" Ουρλιάζει σχεδόν ο Βασίλης...

Έφτασε και το ξημέρωμα... σκάει μύτη δειλά δειλά ο ήλιος από το πουθενά.. ένας κύκλος που ολοκληρώνετε... ο δικός μας ακόμα μισός...

"Να κοιμηθούμε αγκαλιά, να μπερδευτούν τα όνειρά μας...."

Ούτε στον ύπνο μας δεν συναντιόμαστε εμείς οι δύο...τραγελαφικό ε??Μπα, δεν θα κοιμηθώ... κερνάει διπλό καφέ ο Βασίλης...