Λίγα λόγια μόνο....

Να γελάς...
Αυτό είναι ευχή!
Πόσο εύκολα γελάμε? Πριν το στάδιο του χαζοχαρούμενου εννοώ :P

Υπάρχουν άνθρωποι που μοιράζουν χαμόγελα χωρίς να το επιδιώκουν και το απολαμβάνουν κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη...

Περίεργοι άνθρωποι είναι αυτοί... Σαν τον Νίκο για παράδειγμα...

Ο Νίκος, ούτε μικρός ούτε μεγάλος. Όχι πολύ ψηλός, όχι κοντός... Με σκούρα μαλλιά, όχι μαύρα. Σαν τόσους Νίκους που κυκλοφορούν στην Αθήνα, περπατάει και αυτός. Ζει και αυτός. Μερικές φορές μαλανχολικός, άλλες υπερβολικός, με τάσεις ζαμανφουτισμου... μπερδεμένη ιστορία!
Θα σε κάνει να γελάσεις, θα σε κάνει να του μιλάς με τις ώρες και όμως, τίποτα να μην έχεις σίγουρο..
Μπερδεμένος τύπος. Ψημένος από λάθη, καμένος από πάθη...
Τρώει φλασιές και κλείνετε στον εαυτό του ξαφνικά.... και μετά επανέρχεται σαν από λήθαργο και τρέχει να αναπληρώσει τα κενά...
Δεν τον λες αναίσθητο... είναι δύσκολο όμως να σε αφήσει να περάσεις ποιο μέσα...
Αγκινάρα!!! Όχι αυτό που λένε καρδιά αγκινάρα... Αυτό που φτιάχνεις ένα τάχα μου επικίνδυνο περιτύλιγμα για τη ψυχή σου...

Αυτός ο Νίκος που σου περιγράφω, κάνει και μένα να γελάω... Δεν υπάρχει σκοπός όταν γελάς, υπάρχει λόγος... και μου δίνει αρκετούς...

Του έλεγα για παραμύθια και νόμιζε ότι κάνω πλάκα...

Έξυπνος άνθρωπος... γκρινιάρης...... ίσως και λίγο παράξενος...

Αφήνω περιθώρια σε εκείνον να με κάνει να χαμογελάω και στο χρόνο για να δείξει...

Καλημέρα!!