16 Ιουν 2008

Σημαδούρα...




Χθες ταξίδευα πάλι.... Και ταξίδι δίχως θάλασσα δεν νοείται.

Με την ανάσα της στα πνευμόνια μου, περπάτησα μέσα της. Ανάμεσα στην άμμο και τα βράχια... βούτηξα και άνοιξα τα μάτια...σχεδόν άγγιξα το βυθό της. Είναι τα πρώτα μπάνια και η ανάσα μου, δεν βαστάει για πολύ...
Με έκοβε. Σχεδόν πνιγόμουν από την ομορφιά της. Από την πίεση της. Φύσαγε δυνατά. Πάντα έτσι είναι στο Λουτράκι. Μανιασμένη, χτυπούσε πάνω στα βράχια το κορμί της. Τα κύματα της να βρέχουν τους περαστικούς.. γέλια και φωνές. Και παγωτό μπανάνα δίπλα της. Αλμύρα...

- Εφόσον γνώρισα ένα άνθρωπο κάποτε, που μου έδινε τα πάντα. Όλα όσα ήθελα και όλα όσα μισούσα. Εφόσον συνειδητά επέλεξα, ότι δε το αντέχω, οτι είναι πολύ δυνατό για μένα. Εφόσον το άφησα στο έλεος του, υπάρχει πιστεύεις, λόγος να ελπίζω σε ακόμα μια τέτοια συνάντηση μέσα στη ζωή μου?
- Ξέρεις τι λέω εγώ? Όλα είναι σαν τα μαλλιά... όσες έχουμε ίσια, θέλουμε σγουρά. Όσες έχουν σγουρά, παρακαλάνε για ίσια... καμία σχέση δεν είναι τέλεια.
- Θυμάμαι.. νοσταλγώ καλύτερα. Νοσταλγώ λοιπόν την εικόνα του, μέσα στη θάλασσα... Τον τρόπο που στεκόταν στα ρηχά.. που σήκωνε τα χέρια και πηδούσε μέσα της και εκείνη τον έκρυβε στα σπλάχνα της...και όταν, όταν έβγαινε στην επιφάνεια και τίναζε το κεφάλι... έπαιρνε ανάσα... Δυο ουσίες που λατρεύω, η μια μέσα στην άλλη...
- Εξιδανικεύεις.. δεν νομίζεις? Του αξίζει?
- Ξέρω το πολύ, να το μετράω. Ξέρω και τα λάθη μου να τα παραδεχθώ. Ναι τον εξιδανικεύω όταν μου λείπει... ανόητη συνήθεια να θυμάμαι μόνο τα όμορφα... μπας και αντέξω...
- Δεν του καταλογίζεις ευθύνες?
- Όχι περισσότερες από αυτές που καταλογίζω στον εαυτό μου...
- Ο Πάνος, τι φταίει να τον συγκρίνεις μαζί του?
- Αυτό είναι αναπόφευκτο... όποιος κι αν έρθει, θα συγκριθεί ... γιατί τον γνώρισα και τον θυμάμαι... γιατί ταιριάζει στη θάλασσα όσο και σε μένα... μόνο για λίγο... μόνο μέχρι να τελειώσει ο αέρας που κουβαλάει... αν δεν βγει στην επιφάνεια, θα τον πνίξει... έτσι είναι και η σχέση μας... για λίγο μόνο... αν δεν πάρουμε ανάσες χωριστές, καταστρέφουμε ο ένας τον άλλο...
- Του τα έχεις πει αυτά?
- Κάποια πράγματα, δεν λέγονται γλυκιά μου... δεν μπορείς ούτε καν να τα περιγράψεις...

Στεκόμουν και κοιτούσα τον ουρανό... τέσσερις αχνές μουντζούρες.. σύννεφα... στα βαθιά, έβλεπε κανείς τα κύματα να φτιάχνουν αφρούς... αέρας και χρόνος.
Χρόνος, όπως το τώρα που δεν χορταίνω.. το πριν που πέρασε, το μετά που θέλω να με εκπλήξει, αλλά εκείνο επιμένει να είναι προβλέψιμο στα μάτια τα δικά μου...
Το νερό, είναι κρύο. Όσο πρέπει κρύο...
Το μετά, ήρθε και πέρασε... καμία αλλαγή... μόνο μια σημαδούρα στην θάλασσα που δεν την νοιάζει.. δεν την νοιάζουν μήτε τα σύννεφα, μήτε το κρύο νερό.. και ο χρόνος που περνάει, ούτε αυτός την νοιάζει...

Σήμερα λοιπόν, θα θελα να μουν σημαδούρα κόκκινη σε μια θάλασσα γαλάζια που κάποτε είχες αγγίξει... κι αν δεν γίνετε, τι να πω.. ας γίνω τουλάχιστον παρατηρητής ... της στιγμής εκείνης που τα χέρια ενώνονται και σηκώνονται ψηλά... της στιγμής που η θάλασσα αγγίζει το πρόσωπο...

13 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

η σημαδούρα είναι δεμένη στον βυθό. σημαδούρα να γίνεις. εκεί που τελειώνει η θάλασσα και αρχίζει ο ουρανός. και αν είναι, θα έρθει να σε αγγίξει
φιλιά!

Λυδία είπε...

μπορεί... αυτό να γίνω... μπορεί...
Καλημέρες και φιλιά θαλασσινά...

? είπε...

κάποια πράγματα δε λέγονται, όμως εσύ μας τα πες μια χαρά.Πολύ όμορφο κι όλο νόημα

AERIKO είπε...

:))

fcs είπε...

ΑΥΤΗ Η ΘΑΛΑΣΣΑ...ΟΛΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΛΜΥΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΤΑ ΕΧΕΙ ΓΛΥΚΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΛΟΚΑΡΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΧΤΕΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ,ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΙΜΙΣΕΙ , ΝΑ ΜΑΣ ΗΡΕΜΗΣΕΙ,ΝΑ ΜΑΣ ΘΥΜΗΣΕΙ...
ΜΕΙΝΕ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ Η ΑΝΑΣΑ ΣΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ.ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΑΣΕΣ ΣΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ...ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ , ΤΙΣ ΕΝΩΝΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ.

ΚΙΡΚΗ είπε...

H θάλασσα!... Που τη στερήθηκα στη χώρα που γεννήθηκα και μεγάλωσα! Τι άλλο της πρέπει από τούτα τα γραπτά; 'Ελα όποτε μπορέσεις και στο δικό μου 'σπίτι"!Κερνάω και εγώ πότε καφεδάκι της παρηγοριάς και πότε μπυρίτσα παγωμένη ... Εξαρτάται από τον καιρό μου...!
Φιλιά...Συνέχισε!

Λυδία είπε...

@__Νικόλα μου καλησπέρα!!!

@__ αερικό, προσπαθώ να έρθω στα μέρη σου, και δεν μπορώ να σε βρω... Καλησπέρες με χαμόγελα..

@__fcs η θάλασσα, νερό είναι ελεύθερο και ο αέρας, δεν μπορεί να ζήσει μέσα της...

Λυδία είπε...

@__ΚΙΡΚΗ μα μου αρέσουν πολύ οι εκπλήξεις... :P

Όναρ είπε...

Αν άνθρωπος ζωντανός είσαι που τη θάλασσα νιώθει τότε μη σταματάς ν' αναζητάς στα μικρά της ζωής και στους επόμενους λίγη απ΄την αλμύρα του παρελθόντος σου..Καλησπέρες περασμένες μα όχι ξεχασμένες..

Λυδία είπε...

Καλησπέρα όναρ μου... έτσι σκέφτηκα να κάνω... μόνο που να, η αλμύρα πνάει τις πληγες...

Unknown είπε...

οι πληγές είναι πάντα εκεί...για να τις ψήνει η κάθε αλμύρα...

κύμα το κύμα όμως, έρχεται κι ο άνεμος...

αυτός που τα πάει άλλοτε ψηλά κι άλλοτε χαμηλά. ΄Ετσι είναι η θάλασσα. Κινείται...

φιλιά βρόχινα...

Λυδία είπε...

@__Νεράιδα μου... μα για αυτό την αγαπάω τόσο... Καλημέρα και φιλιά θαλασσινά...

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ είπε...

Θα ήθελες να ήσουν σημαδούρα κόκκινη;Περίεργα βίτσια έχεις καλή μου..χαχα