Συγνώμη...

Άγγελε μου,

Είπα να σου γράψω εδώ και μέρες και όλο το ανέβαλα. Την ιδέα μου την έβαλε η Δώρα όταν της ανακοίνωσα το ταξίδι μου. "Δεν θα τον χαιρετήσεις?" με ρώτησε και δεν απάντησα. Φοβόμουν να σε πάρω τηλέφωνο... τι να σου πω άλλωστε? Την τελευταία μας φορά, τα είπα όλα...ίσως πάλι και όχι, για αυτό να έκατσα εν τέλη να σου γράψω.
Πάντα συζητούσαμε πριν από μια αλλαγή που σκεφτόμουν να κάνω στη ζωή μου. Άλλες φορές με έλεγες ονειροπόλα και με τράβαγες να πατήσω στην γη και άλλες πάλι, μου έλεγες να προχωρήσω και μου έδινε φτερά. Τούτη εδώ την αλλαγή δεν την συζητήσαμε...
Πριν συνεχίσω αυτό το γράμμα, θέλω να σου ζητήσω συγνώμη για τα πράγματα που είπα. Δεν θα τα ξαναπώ, μην λερώσω τις σελίδες αλλά Άγγελε, με ξέρεις καλά μπορείς να διαλέξεις και να ξεχωρίσεις τις κουβέντες που δεν εννοούσα Με ρώτησες αν σ' αγαπώ και δεν σου απάντησα. Ήμουν πληγωμένη πολύ και δεν το ήθελα Άγγελε! Συγνώμη και αν σε έκανα να κλάψεις, συγνώμη που δυστυχώς εκείνες τις στιγμές αυτός ήταν ο σκοπός μου. Να νιώσεις όπως ένιωσα...
Μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις, να το σκίσεις τούτο το παραλήρημα και να το πετάξεις μακριά σου...Εγώ προσπάθησα μα δεν μπορώ να σταματήσω να γράφω...
Φεύγω Άγγελε και δεν είσαι εδώ, μα η κουτή δεν στο ζήτησα ποτέ... Φεύγω για το καινούργιο, το άγνωστο και δεν μου έχεις δώσει φτερά. Φοβάμαι μα ξέρω τα λάθη μου και θα φάμε τα μούτρα μας παρέα. Περίεργο Άγγελε, περίεργο να σου γράφω, σε σένα , που σου μιλούσα με τις ώρες.
Σμπαράλια τις έκανα τις ελπίδες του να είμαστε και πάλι μαζί...σμπαράλια! Μα τι να έκανα? Πες μου τι? Πονάω Άγγελε...στιγμή δεν σταμάτησα να πονάω, μα που να το πω? Σε ποιον? Κομμάτια με έκανες μα δεν το θυμάμαι πια.. φύρανε το μυαλό μου με όλα αυτά Χόρτασαν τα μάτια μου τις φωτογραφίες σου και έτσι δεν θα τις πάρω μαζί μου. Σε αφήνω εδώ και πάω να βρω την Κατερίνα που αγάπησες, αυτή που γέλαγε καμιά φορά
Δεν ξέρω πόσα συγνώμη να σου πω να φτάνουν που δεν σου έδωσα εκείνο το σ' αγαπώ μα έπρεπε να δώσει κάποιος τέλος και το ξέρεις... άρρωστοι ήμασταν και όχι ότι τώρα είμαστε καλά.. ίσως να φεύγω και για αυτό..
Κορνάρει το ταξί και πρέπει να το τελειώσω αυτό το γράμμα. Άλλωστε με ξέρεις εμένα... όλα την τελευταία στιγμή! Πετάω σε δυο ώρες για κάτι καινούργιο... και δεν μου έδωσες φτερά.. μα δεν στα ζήτησα και έτσι μοιράζετε κάπως...

Σ 'αγαπώ,
Κατερίνα


Έκλεισε το γράμμα και το έβαλε σε ένα φάκελο και μετά στο μαξιλάρι της Δώρας. Εκείνη θα ήταν ο ταχυδρόμος.



Τα γόνατα του πόναγαν από την υγρασία... τόσα χρόνια δίπλα στην θάλασσα και δεν είχε συνηθίσει την αγριάδα της!Ανασήκωσε το στρώμα του κρεβατιού με κόπο. Ένας κίτρινος σχεδόν φάκελος εμφανίστηκε. Τον πήρε στα χέρια του και έμεινε να τον κοιτάζει...
Πόσες φορές άραγε το έχει κάνει αυτό? Θυμάται την Δώρα να του το δίνει στα χέρια και να του ανακοινώνει την αναχώρηση της Κατερίνας. Τότε ήταν που τα παράτησε όλα και ήρθε στην Καβάλα και έφτιαξε τούτο το σπίτι δίπλα στην θάλασσα, όπως τα είχανε συζητήσει με την Κατερίνα πριν εκείνη φύγει πριν την πονέσει τόσο ανεπανόρθωτα ώστε να την χάσει για πάντα όπως τελικά και έγινε...
Πως φοβόταν τούτο το γράμμα δεν λέγετε.... Αλήθειες έλεγε μέσα και αυτό φοβόταν πιο πολύ..
Θυμήθηκε την σιωπή της στην ερώτηση Μ' αγαπάς και τρέχουν τα μάτια του...
Πέρα από αυτό το γράμμα δεν είχε εμφανιστεί καθόλου η Κατερίνα στα πέντε χρόνια που πέρασαν.
Κοίταξε το φάκελο ακόμα μια φορά και πήρε να τον ανοίξει... αργά, με σεβασμό. Το μόνο που του είχε μείνει από κείνη...

Δεν γίνετε! Κόντευε να σπάσει το κεφάλι του! Κοιτάει το γράμμα το διαβασμένο πια που του έπεσε από τα χέρια...Την άφησε να φύγει!Να φύγει, να φύγει, να φύγει .... η καρδιά του , η Κατερίνα του.





Αύγουστος και στο αεροδρόμιο γινόταν πανικός! Έμαθε από την Δώρα ότι σήμερα θα ερχόταν εκείνη και την περίμενε ήδη 5 ώρες.... Η πτήση της θα προσγειωνόταν σε 2 λεπτά! Κόντευε να σπάσει η καρδιά του όταν την είδε.... όταν,σαν να τον ένιωσε, τον κοίταξε στα μάτια και μετά από λίγο βρέθηκε στην αγκαλιά του...

"Συγνώμη" είπαν ταυτόχρονα σχεδόν......