Χαΐνηδες

Από μικρή της άρεσε
μες στη κουζίνα μόνη
τις ώρες να σκοτώνει
με τη μαγειρική

και πέφτανε τα δάκρυα
θυμώντας τη ζωή της
και δίναν στο φαΐ της
μια γεύση μαγική.

Κίμινο, μοσχοκάρυδο
και κόκκινο πιπέρι
ποτέ δεν είχε ταίρι
ν' αλλάξει μιαν ευχή

να χαμηλώσεις τη φωτιά
μετά την πρώτη βράση
να γίνοταν η πλάση
ξανά από την αρχή.

Ψιλοκομμένος μαϊντανός
και σκόρδο μια σκελίδα
να φεγγε μιαν ελπίδα
στα μάτια τα μελιά

και προς το τέλος
πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι
να νοιωθε ένα χάδι
μια μέρα στα μαλλιά.

Μια νύχτα έπιασε φωτιά
μέσα στο μαγεριό της
που κανε το φευγιό της
να μοιάζει με γιορτή
τέτοια που γύρω φύτρωσαν
άσπρα του γάμου κρίνα
ολόϊδια με κείνα που είχε ονειρευτεί.

Πόσες καρδιές που γίνανε
αναλαμπή κι αθάλη
μας κάνανε μεγάλη
κάποια μικρή στιγμή
κι αθόρυβα διαβήκανε
απ' της ζωής την άκρη
χωρίς ν' αφήσει δάκρυ
σε μάγουλο γραμμή.


Στίχοι-Μουσική: Μήτσος Αποστολάκης Τραγούδι: Μαρία Κότη