Έχω μια τρέλα με την Ευριδίκη.. την θεωρώ μοναδική φωνή... αυτό το τραγουδάκι, είναι αφιερωμένο όπως καταλαβαίνεις... σε δυο μάτια! Αλήθεια, εσύ που θα το αφιέρωνες???
Καλημέρες προβληματισμένες σήμερα....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Μακρια πολυ μακρια να ταξιδευουμε κι ο ηλιος παντα μονους να μας βρισκει εσυ τσιγαρο CAMEL να καπνιζεις, ναι,κι εγω σε μια γωνια να πινω Whiskey. Οι πολιτειες ξενες να μας δεχονταν,οι πολιτειες οι πιο απομακρυσμενες Κι εγω σ’ αυτες απλα να σε εσυσταινα σαν σε παλιες γλυκες μου αγαπημενες.....
my favorite!!
ΑΤΑΚΑ ΚΙ ΑΥΤΗ....
“If I had a world of my own, everything would be nonsense. Nothing would be what it is, because everything would be what it isn't. And contrary wise, what is, it wouldn't be. And what it wouldn't be, it would. You see?” - Alice in Wonderland
ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!!!!
- Λυδία
- Είναι η ζωή μας μια βόλτα...από αυτές τις καλές, τις μεγάλες τις αξέχαστες... αλλες φορές δίπλα στην θάλασσα αλλες πάλι, κοντά στα βουνά... εδω.. ισως ακόμα και πάνω στα χνάρια κάποιων άλλων ταξιδευτών.Πέρασαν πολλοί απο δω που είμαι εγώ, απο εκεί που είσαι εσυ, απο τους δρόμους τούτου του κόσμου...
ΧΑΜΟΓΕΛΑ Η ΚΛΑΨΕ....
Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ. ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝΕ.ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ.....
ΔΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ....
- ....
- Aristeroxeiras
- baςντικσιον
- dreaming brazil
- Eveland
- greekbloggers
- Industrial Daisies
- Jenny τη λένε οι πολλοί!!
- keep on searching or settle down
- O Μοναδικός Ηarry...
- pitsirikos
- provatos
- reporjazz
- road artist
- Έκτη αίσθηση
- αερικό
- Ανάμεσα στις σκεψεις...
- Αρης
- Ελληνοφρένεια
- ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
- Εραστής της Ζωής
- Λάκης Φουρουκλάς
- Μάρτυρας της ύπαρξής μου
- Νίκος Κ.
- Ο θεός είναι γυναίκα!
- Οδός ονείρων
- Ούτε βήμα!!!
- Ρακενδυτες Σκεψεις Ενος Αερικου Τυλιγμενες σε Sanitas-Sanitas
- Σιωπή..
- Σπήλαιο Αναπνοών
- Στο Τέλος Του Ουράνιου Τόξου
- φτου & βγαίνω
- Ό,τι φας κι ό,τι πιεις
να ' χαμε να λεγαμε...
-
►
2011
(26)
- ► Σεπτεμβρίου (7)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2010
(5)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
-
►
2009
(5)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
▼
2008
(84)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
-
▼
Μαΐου
(14)
- Αυτό που ήξερα...
- Μια Κυριακή ήταν και πέρασε...
- Αλήθειες και ψέμματα! ( παιχνιδάκι! )
- Να χαθούμε στη θάλασσα...
- Μου έλειψες!
- Δεν θα συζητάμε , θα γκρινιάζουμε!!
- Να με φωνάξεις...
- Με τα μάτια....
- Με υπογραφή... όχι αστεία :P
- Ένα τσιγάρο κακοφτιαγμένο...
- Για το γαμώτο!
- ...και ορκίζομαι στον Ποσειδώνα δεν θα ξαναερωτευτ...
- Είσαι μια γλύκα!!
- Ερωτικό...
- ► Φεβρουαρίου (13)
- ► Ιανουαρίου (13)
Μιλάω για....
- Διαπιστωση.. (49)
- Ιστοριες της στιγμης... (30)
- Μνημες.. (25)
- Ξεσπασμα... (54)
- παιχνίδι (5)
- Τραγουδακια.. (31)
- Τρέλα all day long (14)
- Χωρις Χαμογελο... Η ιστορια... (3)
ΨΥΘΙΡΙΖΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΤΟΙΧΟ.....
Δεν έχω λόγο την ασχήμια να κοιτάωόταν τον ήλιο στην καρδιά μου κουβαλάω,έχει ο καιρός γυρίσματακαι μέσα απ' τα προβλήματαθα ξαναβρώ τα βήματα πως να σταθώ,είναι στιγμή μου κι άκρη μουτο γέλιο και το δάκρυ μουείναι δικιά μου ιστορία, είμαι εγώ.
Εγώ είμαι τα παράλογα και τα λογικά,εγώ διαλέγω σχέδια, κόσμο, υλικά,εγώ το χτίζω τ' όνειρο, μάτια μου γλυκά,εγώ που ζω στα ψεύτικα, κλαίω αληθινά.
Δεν έχω λόγο το παράλογο να κρίνω,έχω ευθύνη σ' ό,τι πιάνω, σ' ό,τι αφήνω,όρισα τη διάστασηκι αν παίζω στην παράστασηδε φταίει καμιά κατάσταση, πώς να σ' το πω,είναι στιγμή μου κι άκρη μουτο γέλιο και το δάκρυ μουείναι δικιά μου ιστορία, είμαι εγώ.
Εγώ είμαι τα παράλογα και τα λογικά,εγώ διαλέγω σχέδια, κόσμο, υλικά,εγώ το χτίζω τ' όνειρο, μάτια μου γλυκά,εγώ που ζω στα ψεύτικα, κλαίω αληθινά.
Εγώ είμαι τα παράλογα και τα λογικά,εγώ διαλέγω σχέδια, κόσμο, υλικά,εγώ το χτίζω τ' όνειρο, μάτια μου γλυκά,εγώ που ζω στα ψεύτικα, κλαίω αληθινά.
Δεν έχω λόγο το παράλογο να κρίνω,έχω ευθύνη σ' ό,τι πιάνω, σ' ό,τι αφήνω,όρισα τη διάστασηκι αν παίζω στην παράστασηδε φταίει καμιά κατάσταση, πώς να σ' το πω,είναι στιγμή μου κι άκρη μουτο γέλιο και το δάκρυ μουείναι δικιά μου ιστορία, είμαι εγώ.
Εγώ είμαι τα παράλογα και τα λογικά,εγώ διαλέγω σχέδια, κόσμο, υλικά,εγώ το χτίζω τ' όνειρο, μάτια μου γλυκά,εγώ που ζω στα ψεύτικα, κλαίω αληθινά.
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.
Σ' αγαπάω, μ' ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα "πίστεψέ με" και τα "μη."
Μια στον αέρα μια στη μουσική,
εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω
κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.
Έτσι μιλώ για 'σένα και για 'μένα.
Επειδή σ' αγαπάω και στην αγάπη
ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού, για 'σένα
μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.
Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,
σ' έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
πως φιλάς, πως λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε."
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,
πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.
Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.
Επειδή σ' αγαπάω και σ' αγαπάω.
Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει
τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο.
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή που πια
δεν έχω τίποτε άλλο μες στους τέσσερις τοίχους,
το ταβάνι, το πάτωμα να φωνάζω από 'σένα
και να με χτυπά η φωνή μου
να μυρίζω από 'σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι.
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς;
Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
να μιλώ για 'σένα και για μένα.
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς;
Είμ' εγώ, μ' ακούς; Σ' αγαπάω, μ' ακούς;
Πού μ' αφήνεις, που πας, μ' ακούς;
Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς; για μας, μ' ακούς;
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς;
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς;
το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ' ακούς;
Της αγάπης μια για πάντα το κόψαμε
και δεν γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς;
Σ' άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ' ακούς;
δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε,
ο ίδιος, μ' ακούς;
και κανείς δεν κατάφερε από τόσον χειμώνα
κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς;
Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς;
Μες στη μέση της θάλασσας
από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ 'ακούς.
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς.
Άκου, ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμαι εγώ που κλαίω, μ' ακούς;
Σ' αγαπάω, σ’ αγαπάω, μ' ακούς;
Για 'σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να 'ρθω.
Που δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον αέρα που αναπνέεις
και για 'σένα κανείς δεν είχε ακούσει.
Μόνη να περιμένω που θα πρωτοφανείς
σαν από μια εικόνα καταστραμμένη.
Που κανείς να μην έχει δει για σένα για 'σένα μόνο εγώ,
μπορεί, και η μουσική που διώχνω μέσα μου
αλλά αυτή γυρίζει δυνατότερη για 'σένα,
όλα για 'σένα, για 'σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή.
Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση
έτσι σ' έχω κοιτάξει που μου αρκεί.
Να' χει ο χρόνος όλος αθωωθεί μες σε αυτά που το πέρασμα σου αφήνει.
Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί πριν από εσένα και μαζί σου.
Πήγαινε, και ας έχω εγώ χαθεί ένα κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μέσα μια φωνή κι έναν καθρέφτη να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ.
Να σε βλέπω μισό να περνάς από μπροστά μου
και μισή να κλαίω για αυτό που χάνω, σ' αγαπάω... Μ' ακούς;
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.
Οδυσσέας Ελύτης
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα "πίστεψέ με" και τα "μη."
Μια στον αέρα μια στη μουσική,
εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω
κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.
Έτσι μιλώ για 'σένα και για 'μένα.
Επειδή σ' αγαπάω και στην αγάπη
ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού, για 'σένα
μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.
Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,
σ' έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
πως φιλάς, πως λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε."
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,
πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.
Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.
Επειδή σ' αγαπάω και σ' αγαπάω.
Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει
τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο.
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή που πια
δεν έχω τίποτε άλλο μες στους τέσσερις τοίχους,
το ταβάνι, το πάτωμα να φωνάζω από 'σένα
και να με χτυπά η φωνή μου
να μυρίζω από 'σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι.
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς;
Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
να μιλώ για 'σένα και για μένα.
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς;
Είμ' εγώ, μ' ακούς; Σ' αγαπάω, μ' ακούς;
Πού μ' αφήνεις, που πας, μ' ακούς;
Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς; για μας, μ' ακούς;
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς;
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς;
το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ' ακούς;
Της αγάπης μια για πάντα το κόψαμε
και δεν γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς;
Σ' άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ' ακούς;
δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε,
ο ίδιος, μ' ακούς;
και κανείς δεν κατάφερε από τόσον χειμώνα
κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς;
Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς;
Μες στη μέση της θάλασσας
από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ 'ακούς.
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς.
Άκου, ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμαι εγώ που κλαίω, μ' ακούς;
Σ' αγαπάω, σ’ αγαπάω, μ' ακούς;
Για 'σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να 'ρθω.
Που δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον αέρα που αναπνέεις
και για 'σένα κανείς δεν είχε ακούσει.
Μόνη να περιμένω που θα πρωτοφανείς
σαν από μια εικόνα καταστραμμένη.
Που κανείς να μην έχει δει για σένα για 'σένα μόνο εγώ,
μπορεί, και η μουσική που διώχνω μέσα μου
αλλά αυτή γυρίζει δυνατότερη για 'σένα,
όλα για 'σένα, για 'σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή.
Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση
έτσι σ' έχω κοιτάξει που μου αρκεί.
Να' χει ο χρόνος όλος αθωωθεί μες σε αυτά που το πέρασμα σου αφήνει.
Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί πριν από εσένα και μαζί σου.
Πήγαινε, και ας έχω εγώ χαθεί ένα κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μέσα μια φωνή κι έναν καθρέφτη να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ.
Να σε βλέπω μισό να περνάς από μπροστά μου
και μισή να κλαίω για αυτό που χάνω, σ' αγαπάω... Μ' ακούς;
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.
Οδυσσέας Ελύτης
Καπως ετσι ειναι η ελευθερια....Καπως ετσι η ομορφια....
19 σχόλια:
φοβερό τραγούδι! προσπάθησα να το ακούσω εν μέσω φωνών, τηλεφωνημάτων, εμαιλ, θα το ακούσω και αργότερα με πιο ησυχία.
σε τι άλλο θα μπορούσε να το αφιερώσει κανείς παρά στα μάτια που έχει απέναντί του ή σε αυτά που θα 'θελε να είχε;
καλημέρες πολλές!
να σου πω την αλήθεια?
εγώ δεν μπορώ τις τάβλας άσματα αλλά έχει ενδιαφέρον το άσμα...
αν θα το αφιέρωνα κάπου αυτό το άσμα σίγουρα θα ήταν σε καμμιά τέως...
γιατί στην κοπέλλα που αγαπώ και λατρεύω θα τις αφιέρωνα... (ξέρει αυτή...)και κάνε ροκαμπιλάδικο να χωρέψει...
καλημερούδιαααααααα και να είστε πάντα ερωτευμένη
@_b|a|s|n\i/a... στη δουλειά και εσύ?? Κουράγιο!! Παρασκευή σήμερα... Μια παραλία και τον ήχο τον κυμάτων.. αυτό να σκέφτεσαι... ίσως και τα μάτια που λέγαμε...
Καλημέρες!
@__akrat... Είμαι του μελανχολικού... τι να πω άλλο :P Φωνάρα όμως... δεν μπορείς να πεις...! Καλημέρα και από μένα!!!
Ωραίο και το μελαγχολικό καμιά φορά! Γιατί όχι...
Πράγματι πολύ δυνατοί στίχοι, αν και η Ευρυδίκη δεν μου αρέσει και τόσο.
..δεν ξέρω σε ποιον θα το αφιέρωνα
Καλή σου μέρα..
Aggelika καλημέρα και σε σενα! Δεν νομιζω να μην πάει κάπου το μυαλό σου :P
πολλά φιλιά!
..καλό απογευμα και να εχεις ένα υπέροχο, τρελό σαββατοκυριακο :)
..και 'δω τρελός :)
ilia καλο σκ! (Οι τρέλες, εννοούνται!! :P)
Σε σένα έρωτα μου..που αλλού;
ΥΠΟΓΡΑΦΗ:Η διαδικτυακή σου αγάπη..:)-
" Και μ' έμαθες απ' την αρχή να λέω σ' αγαπώ "
Που αλλου θα μπορούσε καποιος να αφιερώσει αυτα τα λόγια παρα μονο στο έτερον του ήμισυ...
Καλημέρα Λυδία μου
Όμορφο Σαββατοκύριακο να εχεις
Αρης
κάθε φορά και εκεί που ορίζει η ψυχή...
σ' ένα καινούργιο ταξίδι...
φιλιά βρόχινα...
Καλημέρα.
Όμορφο το άσμα. Αν και αυτήν την περίοδο βρίσκομαι σε φάση άρνησης. Αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ ότι το τραγούδι είναι όμορφο.
7 Ιουνίου κυκλοφορούν τα Βατόμουρα ;-)
σε δυο μάτια...
που αλλού;;;
την καληνύχτα μου...
@__Διαδικτυακή μου αγάπη καλημέρα!!! thnx :P
@__Άρη μου... δίκιο έχεις! ΚΑλημέρες...
@_Νεράιδα μου, η ψυχή του καθενος, δείχνει δρόμους άλλους... καμια φορά δεν ακούμε...
@_jacki μου, όλα όσα έρχονται (κυρίως τα άσχημα)κάποια στιγμή θα φύγουν... όσο απλά ήρθαν... κανόνες βλέπεις...:)
@_εραστής της ζωής...ένα ζευγάρι μάτια.. αφιερωμένο σε αυτά λοιπόν...
Δημοσίευση σχολίου