Μπάμ - Μπάμ....

Είπαμε ότι τέλος. Μαζί το είπαμε όχι μόνη μου. Το αποφασίσαμε και μετά το αφαιρέσαμε και μετά το ξαναποφασίσαμε και πάλι το αναιρέσιμε... Να 'χουμε να λέμε δηλαδή Σκατά!!

Λένε ότι πρέπει κάποια πράγματα απλά να τα δέχεσαι.. ποτέ δεν ασπάστηκα αυτήν την φιλοσοφία. Πως μπορώ να είμαι πλασμένη μόνο για σένα? Αυτό και μόνο σαν ιδέα με εξαγριώνει απίστευτα. Σημαίνει ότι δεν έχω επιλογή. Δεν υπάρχει διέξοδος. Ναι, οκ , νιώθω περίεργα όταν βρίσκεσαι κοντά μου. Το νιώθω όταν κάτι δεν πάει καλά μαζί σου. Χτυπάει συναγερμός στο κορμί μου...δεν μπορώ να το εξηγήσω.... Τίποτα πια δεν μπορώ να εξηγήσω. Τι μαλακίες είναι αυτές?

Κι αν απλά φοβάμαι να το παραδεχτώ.... Αν δεν μπορώ να αφοσιωθώ στο όμορφο που έχουμε γιατί η δίψα μου για καινούργιες εμπειρίες σχεδόν με πνίγει.... Με λες η δεν με λες ηλίθια???
Διότι πως αλλιώς θα μπορούσες να με χαρακτηρίσεις?

Μάλλον είσαι όλα όσα έχω ανάγκη. Μάλλον είσαι ότι καλύτερο θα μου συμβεί ποτέ. Μάλλον η αγκαλιά σου φτιάχτηκε για ταιριάζει με το σώμα μου. Μάλλον έχω φωνή για να προφέρω το όνομά σου. Μάλλον ήρθες νωρίς... Μάλλον θα χαθείς πριν προλάβω να δεχτώ πόσο πολύ σε αγαπάω. Πριν προσπαθήσω , πριν πονέσω για σένα..