Χριστούγεννα αύριο!!!!

Ακόμα στη δουλειά και εγώ και η οικογένεια μου... τελικά μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι ευχαριστιούνται Χριστούγεννα!! Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι και τα παιδιά

Στο χωριό είναι αλλιώς... Λέγαμε τα κάλαντα τέτοια μέρα. Φορούσαμε τα καλά μας, πίναμε το ζεστό γάλα με κακάο που μας ετοίμαζε η γιαγιά και συναντιόμασταν τα ξαδέλφια (16 παρακαλώ πολύ!! είμαστε μεγάλο σόι τι να κάνουμε...!) κατά τις επτά το πρωί να ... μαζεύουμε το δρόμο!!
Παίρναμε σβάρνα τους συγγενείς και δώστου τα πεντακοσάρικα.... μιλάμε για λεφτά όχι αστεία. Σαν μπάντα είμασταν τα πιτσιρίκια!
Κατά τις δέκα, και αφού τα είχαμε πει σε όλους τους συγγενείς και γείτονες (είπαμε... χωριό) γυρνάγαμε στο σπίτι της γιαγιάς και κάναμε τη μοιρασιά, τρώγοντας ταυτόχρονα μελομακάρονα (μούρλια τα μελομακάρονα της γιαγιάς!). Είχαμε και ποσοστά... (αμ πώς!) οι μεγαλύτεροι παίρνανε καλύτερο μερίδιο γιατί είχανε περισσότερες ανάγκες (όπου ανάγκες ακριβά παιχνίδια) ενώ τα μικρά τι θέλανε? καμιά τσίχλα και ήταν ευχαριστημένα.. αν εξαιρέσουμε τους πονόκοιλους από την κατάχρηση ζαχαρωτών!
Με τούτα και με εκείνα, έφτανε μεσημέρι και ώρα φαγητού ξέχναγαν τα μικρά πως τους κλέψαμε κανονικά (ναι... δική μου ιδέα ήταν τα ποσοστά από τα κάλαντα!) και εμείς τρίβαμε τα χέρια μας!!
Ανήμερα τα Χριστούγεννα ,το μόνο που θυμάμαι ήταν ο κόκορας μακαρονάδα που έφτιαχνε η γιαγιά με μπόλικη μυζήθρα... Τρώγαμε οικογενειακώς εκείνη την μέρα και η κακομοίρα η γιαγιά δεν είχε κατσαρολικό να χωρέσει τους 6 κόκορες που είχε σφάξει και τα 5 κιλά μακαρόνια και έτσι μαγείρευε σε τέσσερις μεγάλες κατσαρόλες ταυτόχρονα!! Τα μακαρόνια τα έβραζαν οι νύφες και οι κόρες από τα σπίτια τους και τα φέρνανε πεσκέσι... Δίναμε και ένα κατσικάκι με πατάτες στο φούρναρη της γειτονιάς να μας το ψήσει και πεθαίναμε στο φαΐ οικογενειακώς πάντα!!!
Τα καλά λεφτά πάντως ήταν το βράδυ της αλλαγής του χρόνου που πριν από το χαρτάκι και μετά το φαΐ, είχαμε τον μποναμά!! Στρογγυλοκαθόμασταν που λες οικογενειακώς(πάντα) σε ένα τραπέζι - ελικοδρόμιο που είχε η γιαγιά για τέτοιες περιπτώσεις και ξεκίναγε ο παππούς πρώτος (καθότι μεγαλύτερος) και μοίραζε πεντακοσάρικα!! Ένα στον καθένα.. το χαρτζιλίκι - αφετηρία για την νέα χρονιά. Η γιαγιά μετά πάντα έδινε δύο κατοστάρικα. Μετά τα παιδιά τους - γονείς μας ξεκινούσαν το μοίρασμα άλλοι με κατοστάρικα σκέτο άλλοι με πενηνταράκια (ειμασταν πολλά άτομα μάνα μου... δεν έβγαιναν οι Χριστιανοί!) Σε μας τα πιτσιρίκια είχε χαλάσει ο παππούς από το πρωί ένα κατοστάρικο σε δραχμές που έπαιρνε από την τράπεζα και έτσι κάναμε και εμείς το κέφι μας δίνοντας χαρτζιλίκι στους παππούδες, γονείς, θείους, ξαδέλφια... τι άλλο... από μια δραχμούλα στον καθένα!!!
Κάπως έτσι λοιπόν περνούσαν οι γιορτές και σιγά σιγά το διαλάγαμε γιατί (δεν ξέρω αν το έχει και το δικό σας σόι) είμασταν μοιρασμένοι σε όλη την Ελλάδα και συναντιόμασταν Χριστούγεννα Πάσχα, σε γάμους και Βαφτίσεις μόνο και πάντα με κέντρο το τεράστιο σπίτι της γιαγιάς.. πως χωρούσαμε μην ρωτάς!!! Τα πιτσιρίκια να φανταστείς, κάναμε κατάληψη στο σαλόνι της με στρωματσάδα!
Αρκετά χρόνια μετά σταματήσαμε τις πολλές πολλές συναντήσεις γιατί μεγαλώσαμε και πλέον όλοι είχαμε ή γκομενικά ή διάβασμα ή δουλειά....
Και τι δεν θα έδινα ρε γαμώτο για ακόμα μια τέτοια Πρωτοχρονιά! Τελευταία φορά συναντηθήκαμε όλοι μαζί ήταν πριν από δυο χρόνια περίπου που έφυγε ο παππούς... Καθόμασταν στην αυλή τα ξαδέλφια και μια κλαίγαμε για το γεγονός και μία γελάγαμε με τις τρελές ατάκες που πέταγε ο παππούς τα Χριστούγεννα και τα καλοκαίρια που περνούσαμε στο σπίτι του....
Ας μην σας πω όμως άλλα μελό....

Καλά Χριστούγεννα με αγάπη και ευτυχία σε όλους....