....αλλιώς θα προσπεράσει!

ok... την παλεύω δεν είναι αυτό...
κάτι με χαλάει όμως... δεν μπορώ να το προσδιορίσω ρε γαμώτο. Από την άλλη ίσως και να κάνω λάθος...
Δεν σκοπεύω να πιέσω κανέναν ούτε καν το εαυτό μου ... πάω για μια τελείως φλου κατάσταση, και μου το γυρνάς τούμπα! Χαλάρωσε ρε φίλε! Χαλάρωσε και χαμογέλα... σου πάει ρε γαμώτο...
Δεν έχω ζήσει το μεγάλο και τα χρόνια περνάνε και φοβάμαι... σχεδόν ζηλεύω εκείνη την απλότητα του να δηλώνεις ότι ένας άνθρωπος που ξέρεις ελάχιστα (γιατί τι είναι δύο χρόνια μπροστά στα τριάντα που έχεις ζήσει ήδη) είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού σου...
Σχεδόν ντρέπομαι να το παραδεχτώ ότι δεν το έχω ζήσει.... Γράφω και γράφω κομμάτια κλεμμένα, φορτωμένα με τα αισθήματα που άλλοι μου περιέγραψαν που εγώ έζησα τμήματα τους μόνο... Έχω ζήσει κάποια αλλά ... πως να στο πω και σένα, που ψάχνεσαι να διαβάσεις κάτι καλό, θέλω αυτό που δημιουργεί εκρήξεις μέσα σου...
Με καταλαβαίνεις?... Τι ζητάω τώρα...
Θέλω αυτό για το οποίο έχουν επιλέξει να φύγουν άνθρωποι... να θυσιαστούν! και περνάει ρε φίλε ο καιρός... και εγώ το μόνο που καταφέρνω είναι να ζω με δειγματάκια του μεγάλου, του ατελείωτου, του θαύματος...
Μαζόχα θα με πεις και θα έχεις δίκιο... Η συνήθεια όμως κυριαρχεί στις μέρες μας και την χόρτασα!
Θέλω αυτό που μπορεί να με σκοτώσει... όσο και να το κυνηγάω δεν βγάζει πουθενά.. θα έρθει μόνο του... και αν δεν έρθει??? Αυτοί που δεν το έχουν ζήσει (μέσα και εγώ) δεν είναι λειψοί?
Κι αν όχι γιατί παρακαλώ τόσο νταβατούρι?
Ότι του φανεί του Λωλό Στεφανή βραδιάτικο... απ'αλλου ξεκίνησα όμως...
Δεν τις παιδεύω τις φάσεις πλέον... αν κάτσει έκατσε... μένω ανοιχτή, έχω ξεφορτωθεί τις παρωπίδες και έρχεσαι εσύ και μου κάνεις παιχνιδάκια... βρε δε γαμείς λέω εγώ...
οκ.. κάπως (μαντεύω πως) είσαι εδώ... στο κόσμο μου... δεν σε κάλεσα όμως χέρομαι που ήρθες...
Μην τρομάζεις όμως με τις ιστορίες μου.... είναι το κομμάτι εκείνο που δεν μπορώ να βγάλω στην παλιοπαρέα, στην κολλητή, σε σένα.... στον κόσμο δεν τολμάω να πω... θα με έλεγες παρανοϊκή..
Κάποτε ήτανε μολύβι και τώρα είναι πληκτρολόγιο και?
Λες πως σου αρέσει που χαμογελάω συνέχεια... είναι γιατί τα λέω κάπου φάτσα... γιατί είναι πράγματα που δεν μπορώ να εξηγήσω αλλά τα αισθάνομαι... sorry! έτσι είναι όμως...
Θα άντεχες να στα έλεγα? άσε θα απαντήσω εγώ... δεν θα το άντεχες και ξέρεις γιατί? (πάλι εγώ θα απαντήσω) γιατί δεν στέκουν.... είναι απλά πράγματα, πολύ απλά για να τα δεχτούμε κάποιες φορές... χάνουμε το νόημα ψάχνοντας τον λάκκο...
Please σταμάτα τα παιχνίδια και .... μην τρομάζεις τα περισσότερα είναι μνήμες και τα υπόλοιπα ecstasy για να φεύγω που και που από την γαμημένη την καθημερινότητα, την γεμάτη πρέπει...